🟢حدیث جالب امیر مؤمنان علی(ع) فرمود: «قَرَأْتُ التَورَاةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الْزَبُورِ وَ الْفُرْقَانِ وَ أختَرتُ بَيْنَ کُلِّ کِتابٍ کَلِمَةٍ، فَمِنَ التَّوْرَاةِ؛ مَنْ صَمُتَ نَجَي وَ مِنَ الْإِنْجِيلَ، مِنْ قَنَعَ شَبُعَ، وَ مِنَ الزَّبُورِ؛ مِنْ تَرکِ الشَّهَوَاتِ؛ سَلِمَ مِنَ الْآفَاتِ، وَ مِنَ الْفُرْقَانِ، وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ: تورات و انجیل و زبور و قرآن را خواندم و از این چهار کتاب آسمانی، چهار کلمه، انتخاب کردم: ۱- از تورات؛ کسی که سکوت اختیار کند و کم‌ حرف باشد، نجات یابد. ۲- از انجیل؛ کسی که قناعت کند، سیر می‌شود. ۳- از زبور؛ کسی که مخالفت با هوس‌های انحرافی نفسانی نماید از بلاها ایمن می‌گردد. ۴- از قرآن؛ کسی که توکّل به خداوند نماید، خدا او را کافی است.»(۲) 🟢 توکل و توحید ➖امام رضا علیه السلام : «حَسْبِی الرَّبُ مِنَ الْمَربُوبینَ، حَسْبِی الْخالِقُ مِنَ الْمَخْلُوقینَ، حَسْبِی الرَّازِقُ مِنَ الْمَرْزُوقینَ، حَسْبِی اللَّهُ ربُّ العالَمینَ، حَسْبی مَنْ هُوَ حَسْبی، حَسْبی مَنْ لَمْ یزَلْ حَسْبی، حَسْبی مَنْ کانَ مُذْکنْتُ لَمْ یزَلْ حَسْبی، حَسْبِی اللَّهُ لا الهَ الّا هُوَ عَلَیهِ تَوَکلْتُ وَ هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ العَظیمِ.» خدای رب العالمین، خدای خالق، خدای رازق، خدای پروردگار جهان ها مرا کافی از دیگران است، او مرا کافی است، کافی است مرا آنکه همیشه مرا کافی بود و از زمان وجودم مرا کافی بوده است آن که واحد بی شریک است مرا کافی است به او توکل می کنم و او پروردگار عرش با عظمت است.(۳) ➖وقتی انسان به یکتایی پروردگار عالم ایمان آورد و جز او را آفریدگار ندانست، باید بر او توکل کند. مؤمن جز خدا کسی را قادر و توانا نمی بیند و همه موجودات را از خدا می داند مؤمن موحد ضمن اینکه از اسباب استفاده می کند اما آن را مستقل نمی داند بلکه همه چیز را به چشم وسیله می نگرد. درست است که طبیب با دادن دارو سلامت را به بیمار باز می گرداند، ولی یک انسان موحّد آن را وسیله الهی می داند. او ضمن این که به دنبال کار و کوشش می رود این نکته را در نظر دارد که باید به خدا توکل کند؛ زیرا باید خدا اراده نماید تا آن اسباب بکار او آمده و روزی اش را به اذن خدا مهیا سازند. 🌸شعر تکیه بر تقوا و دانش در طریقت کافریست راهرو گر صد هنر دارد توکل بایدش 🔴برداشت غلط توکل به این نیست که انسان دست از کسب و کار بردارد به آن امید که خداوند روزی او را فراهم می سازد. بی تردید این برداشت غلطی است که هر کسی این رویه را پیش گیرد، بیراهه رفته است و به معنا و مفهوم حقیقی توکل دست نیافته؛ چنانکه در روایتی آمده است: پیامبر جمعی را دیدند که به کشت و زرع نمی پردازند فرمودند: شما چه کسانی هستید گفتند:« نَحْنُ الْمُتَوَکلُونَ» ما از توکل کنندگانیم (و کار خاصی انجام نمی دهیم) حضرت فرمود:«بَل انْتُمُ المُتَّکلُون» شما کل ، و سربار دیگران هستید نه از متوکلین.(۴) آری کسانی که شناختی از معارف الهی ندارند خیال می کنند توکل به این است که انسان از وسایل وامکانات مادی استفاده نبرد. ♻️درجات توکل علامه نراقی در کتاب علمی_اخلاقی جامع السعادات برای صفت «توکل» سه درجه ذکر کرده است: ➖درجه نخست در این درجه فرد به‌گونه‌ای به خدا اعتماد دارد که به یک وکیل اعتماد می‌کند.ملا محمدمهدی نراقی این مرتبه را ضعیف‌ترین درجه توکل دانسته است. ➖درجه دوم در این درجه حال متوکل نسبت به خدا مانند حال کودک نسبت به مادرش است که جز او را نمی‌شناسد و به غیر او پناه نمی‌برد و جز او به کسی اعتماد نمی‌کند. تفاوت این مرحله از توکل با مرحله اول این است که اینجا متوکل فقط به کسی که بر او توکل کرده، توجه می‌کند و حتی به خودِ توکل نیز توجه ندارد.علمای اخلاق دست‌یابی به این مرتبه از توکل را مخصوص خواص می‌دانند. ➖درجه سوم به گفته علمای اخلاق در این درجه، متوکل خود را مرده‌ای در دست‌های مرده‌شوی می‌بیند که از خود اختیاری ندارد و تنها به اختیار او حرکت می‌کند.  تفاوت این مرحله با مرحله دوم توکل در این است که در آن مرحله متوکل، دعا و تضرع را ترک نمی‌کند؛ اما در اینجا ممکن است متوکل به سبب اعتماد به عنایت پروردگار، دعا و تضرع به درگاه او را نیز ترک نماید.  نراقی این درجه از توکل را بالاترین درجه آن شمرده و دست‌یابی به آن را بسیار نادر دانسته است. به باور وی توکل حضرت ابراهیم در ماجرای پرتاب او به سوی آتش از این نوع بوده است؛ «و از همین قسم است توکل حضرت ابراهیم خلیل الرحمن وقتیکه او را در منجنیق در آتش قرار دادند و حضرت روح الامین به او گفت: آیا حاجتی داری؟ گفت:«حَسبی مِن سُؤالی عِلمُهُ بِحالِی» علم خدا به حال من، کفایت سؤال مرا می کند.(۵) 🔻 ادامه دارد 👇👇 ✅ کانال محتوایی منبر طلاب🔰🔰🔰 http://eitaa.com/joinchat/3087990800Cdc959f683d