۴_ اخلاص سردار دلها به شدت از ریا و خودنمایی پرهیز می­‌کرد. درون و بیرون او یکی­ بود، آن­گونه می‌­نمود که بود. ظاهر بی‌­آلایش و مؤمنانه­ او خبر از باطن صاف و پالوده‌­اش می­­‌داد، مصداق آیه شریفه «سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ» بود در طریق اخلاص ثابت‌­قدم بود. هیچ گاه به دنبال مطرح نمودن خود نبود و آنچنان به غنای درون رسیده بود که مستغنی از جلوه‌­گری بیرونی شده بود. زلال چون آب بود و شفاف چون آئینه. مرامش ، سرمشق احرار عالم ادامه دارد ...