ای امنیت، (متن انگلیسی: قطعنامه 2231، ضمیمه ب، بخشb از بند 6)
(11)- به تصریح متن برجام، تمام محدودیتها، نظارت های و دسترسی های یادشده، فقط مختص ایران بوده و شامل هیچ کشور دیگر در جهان نخواهد بود، چنانکه نباید مورد ایران، به عنوان یک رویه یا قانون بین المللی و یا جزئی از ان پی تی فرض شود. (متن انگلیسی: ص4 بند xi و متن فارسی: ص4 بند ک)
موارد فوق بخش بسیار اندکی از خسارت های بزرگ به ملت ایران است که متاسفانه در برجام آمده است. علاوه بر این، باید توجه داشت که دشمنان ملت ایران، از طریق مذاکره، در صدد نفوذ در ایران و نابودی توانائیهای ملت ایران و از بین بردن ماهیت انقلاب اسلامی ایران می باشند، چنانکه مقام معظم رهبری مدظله العالی در مورد نیاز آمریکا به مذاکره و توافق فرموده اند:
« نکته دوم این است که طرف مقابل ما، یعنی دولت کنونی و مدیریت کنونی آمریکا، به این توافق احتیاج دارد؛ این هم یک طرف دیگر قضیه است؛ اینها نیاز دارند به این، یک پیروزی بزرگی برای آنها محسوب می شود اگر بتوانند به آن مقصود خودشان در اینجا برسند. این در واقع، پیروزی بر انقلاب اسلامی است؛ پیروزی بر ملتی است که داعیه استقلال دارد؛ پیروزی بر کشوری است که می تواند الگوی کشورهای دیگر باشد.» (دیدار با مسئولان نظام، 2/4/1394)
ب- نقاط ابهام
در متن برجام، نکات ابهام گسترده ای وجود دارد که صرفا به بخش بسیار محدودی از آن اشاره می شود:
1- مبهم بودن زمان پایان برجام.
در متن برجام، هیچ زمانی برای پایان اجرای آن و پایان عمل به محدودیت های گسترده در آن پیش بینی نشده است. این امر ضربه اساسی به منافع ملت ایران خواهد زد، زیرا هر زمان ایران بخواهد از اجرای محدودیت های گسترده ای که در برجام آمده است، خارج شود، مورد اعتراض کشورهای زورگوی جهان مانند آمریکا قرار خواهد گرفت، و ممکن است با تحریم های جدیدی روبه رو گردد.
2- اجرای «کامل» درخواست های آژانس.
از موارد مبهم و خطرآفرین برای کشور، بند سوم قطعنامه 2231 است که متاسفانه مورد قبول مذاکره کنندگان ایرانی نیز قرار گرفته است، در این بند آمده است: « ... ایران باید به طور کامل بر اساس خواسته های آژانس که در گزارش های آژانس آمده است، همکاری نماید.»
واژه های «باید»، «به طور کامل»، «درخواست های آژانس» و «گزارش های آژانس» در این بند قطعنامه، کلیدی است. ایران موظف به برآورده کردن کامل کلیه درخواست های آژانس تا 10 سال آینده شده است. بر اساس این بند از قطعنامه، همکاری ایران با آژانس، نباید به هیچ امری محدود و مقید شود، به عبارت دیگر، درخواست های آژانس در این بند از قطعنامه، مقید به: چارچوب توافق نامه پادمان، پروتکل الحاقی، درخواست های مندرج در گزارش های پیشین، نقشه راه توافق شده میان ایران و آژانس، محدودیت ورود به حوزه های نظامی (اماکن، افراد، اسناد، اطلاعات و تجهیزات) نگردیده است.
با توجه به این که مدت اجرای این قطعنامه، حداقل 10 سال است، لذا ایران باید طی 10 سال آینده همه ی درخواست های آژانس در گزارش های آتی (حدودا 120 گزارش) را برآورده سازد.
ابهامات موجود در این بند قطعنامه، قطعا ضررهای بزرگی به کشور عزیز ما تحمیل خواهد کرد.
ج- ضعف های ساختاری
ضعف های ساختاری عمده ای نیز در برجام به چشم می خورد، که به برخی از آنها اشاره می شود:
1- پذیرش معیارهای بی پایه و اساس آمریکا برای مذاکرات و توافق نهایی، مانند:
الف- سوء استفاده نکردن ایران
ب- رعایت یک سال گریز هسته ای در برنامه هسته ای ایران
دو مورد فوق از سوی مذاکره کنندگان آمریکایی در طول مذاکرات ذکر شده و متاسفانه مورد قبول طرف ایرانی قرار گرفته است.
ج- ذکر واژه«منحصرا» در صلح آمیز بودن برنامه هسته ای ایران (متن انگلیسی: متن برجام، ص6، بند1 و متن فارسی: ص6، بند1). این قید مطابق میل و تفسیر طرف غربی و آمریکایی بیان شده و محدودیت های زیادی را به ایران تحمیل کرده است.
2- پذیرش استثناء بودن ایران (متن انگلیسی: متن برجام، ص4، بندxi و متن فارسی: متن برجام، ص4، بند ک).
3- پذیرش جایگزینی «اجازه» به جای «حق» (مبنا قرار گرفتن اجازه از 1+5 به جای حقوق مصرح در NPT (متن انگلیسی: دیباچه، ص2 و متن فارسی: دیباچه، ص2)
4- پذیرش شروط بیشتر برای برخورداری از حقوق کمتر ( این امر در سراسر برجام وجود دارد.)
هفتم:
از نکات بسیار تعجب‌انگیز و مهم دیگر، پذیرش مکانیسم ماشه است. در برجام تصریح شده است در صورتی که هریک از طرف‌های برجام-که یک‌طرف آن ایران است و طرف دیگرش کشورهای غربی ۱+۵ است- به طرف دیگر اعتراض کند، که چرا به تعهدات خود ضمن برجام عمل نکردی، تمام تحریم‌های شورای‌امنیت‌سازمان‌ملل که درظاهر برداشته شده بود، دوباره بر می‌گردد. (متن انگلیسی: ص۱۷، بندهای ۳۶و۳۷؛ متن فارسی: ص۱۷-۱۸، بندهای ۳۶و۳۷) یعنی اگر برای نمونه، آمریکا یا انگلستان به ایران اعتراض کند که چرا به تعهدات خود عمل نمی‌کنی، تمام ت