صلی الله علیه و آله)- مَکْتُوبٌ عَلَی الْعَرْشِ أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا وَحْدِی لَا شَرِیکَ لِی وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) عَبْدِی وَ رَسُولِی أَیَّدْتُهُ بِعَلِیٍّ (علیه السلام) فَأَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ فَکَانَ النَّصْرُ عَلِیّاً (علیه السلام) وَ دَخَلَ مَعَ الْمُؤْمِنِینَ فَدَخَلَ فِی الْوَجْهَیْنِ جَمِیعاً. پیامبر ( روی عرش چنین نوشته شده است: «همانا من خدا هستم و خدایی جز من نیست، یگانه‌ام و شریکی برای من نیست و محمّد (بنده و پیامبر من است. او را به‌وسیله‌ی علی (تأیید کردم. سپس خدای عزّوجلّ این آیه را نازل فرمود: هُوَ الَّذِیَ أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمؤْمِنِینَ؛ منظور از نصر، علی (بود و در مفهوم، مؤمنان نیز وارد شده است. پس در هر دو وجه وارد شده است». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۵، ص۶۱۶ بحار الأنوار، ج۲۷، ص۲/ الأمالی للصدوق، ص۲۱۵/ روضهًْ الواعظین، ج۱، ص۴۲