‌ عرفه، پنجره‌ای است باز شده به عاشورا که نسیم دل انگیز عشـق و ایثار و شهادت در آن می‌ورزد. عرفـه، فرودگاهِ «کلُّ یومٍ عاشورا» است. عرفـه، آفتاب خانه‌ی «هیهات من الذّله» است. عرفـه، یک خیمه مانده به «قتیل العبرات» است. عرفـه، حسینیّه‌ی «ثاراللّه » است. عرفـه، ندبه‌گاهِ «السلام علی الشَّیْبِ الخضیب» است. عرفـه، «الرحیل الرحیلِ» کاروان عاشقان است. عرفـه، «پیوندِ حجّ و عاشورا و ظهور»است. عرفـه، پایگاه ابراهیم، مناجات خانه‌ی محمد‌(ص) ، مقتلِ حسین ع و تجلی گاهِ مهدی(عج) است. عرفه، باورگاهِ «ان الحسین مصباح‌ الهدی وسفینة النجاة»است. عرفـه، خیمه گاه است، علقمه است، قتلگاه است و ... عـرفه، نام دیگر کـربلاسـت..!