ادب کنید که در خانه‌ی علی آمد یلِ دلاور و فرزند ماهِ ام‌بنین چه محشری‌ست نگاهش، بیا بیا جبریل چه هیبتی‌ست شکوهش بیا بیا و ببین بلند نام و علی هیبت و حسن شوکت حسین قامت و احمد وقار و قرص قمر دخیل بسته‌ی عشقش مسیح و ابراهیم شبیه یوسف مصری‌ست؟ نه از آن بهتر بلند مرتبه و غرق در جلال است او که باب حاجت و آقای عفو بسیار است عزیز و همدم و آرامش و قرار حسین شفیع روز جزا اوست، او علمدار است جهان گدا و فلک نوکر در کویش جهان و عالمیان رفته‌اند قربانش دو دست اوست که آب‌آور است، ساقی اوست تمام عالم و هستی فدای دستانش دلیل جوشش ایمان ماست ماهِ رُخش به لطف نوکری او نمی‌شوم گمراه هنوز چشمه‌ی شعرم اگر که می‌جوشد به لطف هیچکسی نیست غیر حضرت ماه سیدمجتبی مشرف https://eitaa.com/joinchat/2969961038C0a11599c07