مشکات
╭────────┈𓏲ּ ֶָ﷽ 🔆 خضوع: 💢 خضوع و دل شکستگی در برابر کلام الهی نیز از دیگر آداب تلاوت آن است. برگزیدگان الهی و اوصیای مکرم ایشان، همچون نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام، هنگام تلاوت قرآن، آن گاه که به آیات عذاب می‌رسیدند، اشک می‌ریختند و ناله سر می‌دادند. آن بزرگواران در توصیه‌های خویش چنین فرموده اند: «قرآن را با حزن و اندوه تلاوت کنید؛ زیرا با حزن نازل گردیده است». در روایت آمده است هنگامی که آیات ۴۳ و ۴۴ سوره مبارکه حجر: «وعدگاه تمام آن مردم آتش دوزخ خواهد بود که آن دوزخ را هفت در است و هر دری برای ورود دسته ای از گمراهان معیّن گردیده است» بر پیامبر گرامی اسلام نازل شد، آن حضرت صلی الله علیه و آله به شدت گریست. اصحاب نیز با آنکه از علت گریه پیامبر و نزول آیه بی خبر بودند، گریستند و هیچ یک از آنان نتوانست با پیامبر سخن بگویند آنان از حضرت فاطمه (س) خواستند تا از سبب گریه پیامبر بپرسد 🔆 پیامبر در پاسخ فرمود: «چگونه نگریم در حالی که جبرئیل این آیات را بر من نازل کرده است؟ سپس این آیات را برای حضرت فاطمه علیهاالسلام تلاوت فرمود». حضرت زهرا علیهاالسلام وقتی آنها را شنید، با صورت بر زمین افتاد و فرمود: «وای وای بر کسی که داخل آتش دوزخ شود! » سلمان که شاهد ماجرا بود، وقتی این مطلب را شنید، با ناراحتی گفت: «ای کاش گوسفندی در میان خانواده‌ام بودم و آنان پوستم را می‌کندند و گوشتم را می‌خوردند و یاد و ذکر آتش را نمی شنیدم. » عمار که از جریان آگاه شد، گفت: «ای کاش پرنده ای در میان کوه‌ها و دشت‌ها بودم و مورد عذاب و حساب واقع نمی شدم». 🔆علی علیه السلام با شنیدن آیه عذاب، از میان آن جمع برخاست و گفت: «ای کاش از مادر زاییده نشده بودم و ای کاش درندگان گوشت هایم را می‌دریدند و یاد و ذکر آتش را نمی شنیدم. » آن گاه دست هایش را بر سر گذاشت و در حالی که می‌گریست، فرمود: وای از طول سفر! وای از کمی توشه! مردم به سفر قیامت رهسپارند و در حالی که میان بهشت و دوزخ، حیران و سرگردانند، زبانه‌های آتش، آنها را می‌ربایند. دوزخیان، بیمارانی هستند که عیادت کننده ای ندارند و زخم خوردگانی هستند که جراحتشان مداوا نمی شود و اسیرانی هستند که هرگز آزاد نمی گردند و کشتگانشان دادخواهی ندارند. از آتش می‌خورند و از آتش می‌نوشند و در میان طبقات دوزخ این سو و آن سو می‌شوند. در این وقت بلال، حضرت علی علیه السلام را دید و از ایشان پرسید: ای امیر مؤمنان! چه شده که شما را گریان می‌بینم؟ حضرت فرمود: وای بر من و تو ای بلال، اگر پایان کار ما به سوی آتش باشد و پس از لباس‌های پنبه ای و کتانی، جامه‌هایی از آتش به تن کنیم! وای بر من و تو ای بلال که چنانچه با شیاطین در آتش همراه و هم نشین گردیم!. 📘گزیده ای ازکتاب اثر استاد احمدرضا حسین زاده ╭───────────┈ │‌𓏲ּ ֶָ ✧☑️ @meshkat_noor1 ╰─────────────────
1 مشاهده