⭕️سوال ❓حیّ و زنده بودن خداوند، به چه معناست؟ 🔷در آیات قرآن، خداوند متعال به عنوان «حیّ» معرفی شده است.[1] خداوند‌ موجودی است که حیات دارد. سؤالی که به ذهن می‌آید، این است که منظور از حیات چیست؟ آیا همان‌گونه که حیات در مورد انسان، گیاهان و حیوانات که رشد و نمو دارند و تولید و مثل می‌کنند، به کار می‌رود، در مورد خداوند نیز می‌توان به کار برد؟ ❌روشن است که این معنا مستلزم نقص است؛ چراکه موجود رشد کننده، تغییرپذیر بوده و با نوعی نقص همراه است، در حالی که خداوند‌ کامل مطلق است؛ یعنی هیچ‌گونه نقصی برایش فرض نمی‌شود. وقتی خداوند کامل مطلق است، هیچ نقصی ندارد که با رشد کردن، کامل‌تر شود. پس این معنا از حیات را نمی‌توان به خداوند نسبت داد. ✅حیات یک معنا و کاربرد دیگری نیز دارد و برای موجودی به کار می‌رود که دارای شعور و آگاهی است. موجودی که علم، اختيار و قدرت دارد، «حی» و «زنده» است. این معنا از حیات را می‌توان برای خداوند نیز به کار برد؛ چراکه او موجودی است که علم، قدرت و اختیار دارد.[2] 🔸البته باید توجه داشت که این معنا از حیات را برای انسان نیز می‌توان به کار برد، ولی چون انسان محدودیت دارد، حیات او نیز با محدودیت همراه است، در حالی که خداوند‌ هیچ محدودیتی ندارد و همواره حی است. 📗پی‌نوشت: [1]. بقره، آیه 255؛ آل‌عمران، آیه 2. [2]. علامه مصباح یزدی، محمدتقی، انتشارات موسسه امام خمینی ره، آموزش عقاید، ص 101. 🌐جهت مطالعه‌ی بیشتر کلیک کنید: https://btid.org/fa/news/236462 📎 #ایران_مقتدر 🔰 معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه‌های علمیه 🌐btid.org