💠 حکمت شماره ۷۲ 🍀وَ حَكَي عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ ( عليه السلام ) أَنَّهُ قَالَ : كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ ( صلي الله عليه وآله ) وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالِاسْتِغْفَارُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَي وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ . قال الرضي : و هذا من محاسن الاستخراج و لطائف الاستنباط . ☘ (امام باقر (ع) از حضرت اميرالمومنين (ع) نقل فرمود:) دو چيز در زمين مايه امان از عذاب خدا بود، يكي از آن دو برداشته شد، پس ديگري را دريابيد و بدان چنگ زنيد، اما اماني كه برداشته شد رسول خدا (ص) بود، و امان باقيمانده، استغفار كردن است، خداي بزرگ به رسول خدا فرمود (خدا آنان را عذاب نمي كند در حالي كه تو در ميان آناني، و عذابشان نمي كند تا آن هنگام كه استغفار مي كنند.) (اين روش استخراج نيكوترين لطايف معني، و ظرافت سخن از آيات قرآن است) #حکمت‌های_نهج_البلاغه https://eitaa.com/meysamzolghadr