بَابُ خُلْفِ الْوَعْدِ
1- عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَيْرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع يَقُولُ عِدَةُ الْمُؤْمِنِ أَخَاهُ نَذْرٌ لَا كَفَّارَةَ لَهُ فَمَنْ أَخْلَفَ فَبِخُلْفِ اللَّهِ بَدَأَ وَ لِمَقْتِهِ تَعَرَّضَ وَ ذَلِكَ قَوْلُهُ یا أَيُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ ما لا تَفْعَلُونَ كَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا ما لا تَفْعَلُونَ
اصول کافى جلد 4 صفحه: 68 روایة:1
ترجمه :
هشام بن سالم گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که مىفرمود: وعده مؤمن به برادر (دین) خود نذرى است که کفاره ندارد، پس هر که بآ وفا نکند بمخالفت وعده با خدا برخاسته و خود را در غضب او انداخته، این است گفتار خدایتعالى که (فرماید:): (((اى کسانیکه ایمان آوردهاید چرا گوئید آنچه را عمل نمی کنید چه دشمنى گرانى است نزد خدا که بگوئید آنچه را عمل نکنید))) (سوره صف آیه 2 3).