عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ اِبْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ يَحْيَى اَلطَّوِيلِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: مَا جَعَلَ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بَسْطَ اَللِّسَانِ وَ كَفَّ اَلْيَدِ وَ لَكِنْ جَعَلَهُمَا يُبْسَطَانِ مَعاً وَ يُكَفَّانِ مَعاً. يحيى بن طويل گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: خداوند عزّ و جلّ‌ دستور به حرف زدن تنها و يا بازداشتن دست به تنهايى را نداده است، بلكه يا بايد هردو گشوده شوند، يا هردو بازداشته شوند. نشانی: الکافي ج ۵، ص ۵۵ عنوان باب: الجزء الخامس > كِتَابُ اَلْجِهَادِ به قول یکی از اساتید برجسته ، در مسئله ،کار فرهنگی (ایجابی) و کار میدانی (سلبی) باید همراه با هم انجام بشود. نمی شود کار میدانی به معنای برخورد سلبی را کنار بگذاریم و معطل بمانیم. بر این اساس باید به قوت ادامه پیدا کند اما نمی شود و نباید گوشه ای بنشینیم و برخوردهای قانونی را تماشا کنیم. باید با هر روشی که درست است چراغ و را کم فروغ کنیم. نیازمند گسترش است. 💠 صفحه محمد هادی سمتی در ویراستی 🆔https://eitaa.com/joinchat/1335754752Cf57f328c85