آقا جان برادرم سیاست پیچیدگی های فراوانی دارد. مسائل را خطی و بدونِ در نظر گرفتنِ شرایط، تحلیل نکنید. این کابینه آقای پزشکیان، به تنهایی و با قطع نظر از اتفاقاتِ بیرونی و رخدادهای منطقه ای و جهانی، کابینه قابل دفاعی نبود. برخی از وزرا درست انتخاب شده بودند و برخی، اصلا در حد وزارت نبودند. وزیر نفت و وزیر بهداشت و دو سه وزیر دیگر، به هیچ عنوان شایسته تصدی این منصب نیستند. حال مجلس شورای اسلامی، به همه این کابینه رای داده و قالیباف و نمایندگان، متهم به همدستی با اصلاحات و تقابل با شهید رییسی و دکتر جلیلی شدند. این چه وضعی است؟ به نظر شما اگر اسماعیل هنیه در ایران شهید نشده بود، این کابینه می توانست از این مجلس جان سالم به در ببرد؟ شما نمی دانید که خیلی ها از آمریکا گرفته تا اروپا و کشورهای جعلی منطقه، منتظر دستپخت ظریف برای کابینه دولت چهاردهم بودند؟ آیا توجه نمی کنید که کابینه پیشنهادی پزشکیان بر خلافِ آن همه گروه و حلقه هایی بود که ظریف تشکیل داد و این کابینه به شدت، بر خلاف انتظار اصلاح طلبان است؟ تا جایی که تیغ نقد را بر پیکر پزشکیان کشیدند و وی را هدف انتقادهای شدید قرار دادند؟ فکر می کنید اگر رهبر معظم انقلاب، وعده خونخواهی شهید هنیه را نداده بود پزشکیان، چنین کابینه ای پیشنهاد می داد و مثلا وزارت اطلاعات را به حاج آقای خطیب می سپرد و وزارت کشور را به اسکندر مومنی می داد؟ اشتباه نکنید. نمی گویم رهبر معظم انقلاب، کابینه را برای پزشیکان چید. به هیچ وجه اینطور نبوده و نیست. منظورم این است که پزشکیان هم می داند شرایط کشور و جبهه مقاومت، اقتضاء خاصی دارد و باید سریع دولتش مستقر شود و کابینه ای بچیند که ماه های آینده و چه بسا سالهای پیش رو که متاثر از رویارویی مستقیم ایران و اسراییل هست را جواب دهد. قالیباف هم با لحاظ همین مسائل و شرایط، با دولت تعامل کرد. وگرنه، وزارت کشور سهم کسانی همچون پورمحمدی و مجید انصاری و رحمانی فضلی و امثالهم بود. قرار بود کسانی همچون آذری جهرمی وارد کابینه شوند. قرار بود ظریف، معاون اول باشد. خواهش می کنم عینی تر و انضمامی تر تحلیل کنید قطعا رهبر معظم انقلاب، آنگونه که پزشکیان گفت، در چینش کابینه دخالت نداشته است. اما چرا انتظار دارید که مقام معظم رهبری بلافاصله نسبت به این ادعای پزشکیان موضع گیری کند و وی را تخطئه کند. همه دنیا و به ویژه کشورهای منطقه و خصوصا ایران، منتظر، بر طرف شدنِ موانع برای رسیدن به نقطه صفر هستیم و این نقطه صفر، اقتضاءاتی دارد. به یاد دارید اختلاف نظر میر حسین موسوی با آیت الله خامنه ای در دهه شصت را؟ مقام معظم رهبری در آن برهه که رییس جمهور بودند به دستور امام خمینی، نخست وزیری میرحسین را پذیرفتند. چرا؟ چون جنگ بود. به همین خاطر هم وقتی میر حسین موسوی، قهر کرد و همچون جوانانِ خام، دولت را ترک کرد با عتاب شدید امام خمینی مواجه شد و برگشت. وضعیت الآن، به مراتب حاد تر از دهه شصت است. در آستانه جنگ جهانی سوم قرار داریم و در مرکز درگیری ها هستیم و تمام دنیا، چشم دوختند که ایران چه می کند و بیش از یک میلیارد مسلمان در دنیا، چشم امیدشان به ایران هست. انتظار داشتید مجلس، در چنین شرایطی، با کابینه پیشنهادی پزشکیان - که بسیار بهتر از چیزی بود که ظریف و اصلاح طلبان در نظر داشتند - چه کند؟ من از تمام کابینه دفاع نمی کنم. بلکه می گویم این وضعیت، اقتضای خاصی دارد.