کاروان حسینی عرصه‌‌ی ظهور برترین ارزش‌های دینی است که سرپرست آن یکی از برترین بشریت از ازل تا ابد است.... این کاروان تاریخی که حرکت خود را از مکه به قصد کربلا آغاز کرده ، در طول مسیر و در صحنه‌های مختلف و در کلاس درس بزرگ، در حسینی‌‌ترین راه ممکن حرکت می‌کند و تنها افرادی در آن باقی می‌ماندند که در این کلاس درس نمره قبولی را دریافت می‌کردند. اما عاشورا را چگونه باید دید؟ از کدام زاویه به آن زمین و زمان باید نگریست؟ اگر حسین، مصباح است یعنی در تیرگی‌های وحشت بار و تاریکی‌های نفس‌گیر، تکیه‌گاه روشن و شفاف؛ و اگر سفینه‌ی نجات است یعنی در موج‌خیز حادثه‌ها و خیزاب‌های هولناک، کشتی نجات؛ پس چرا به عاشورای او از منظر روشنگری و راهگشایی و به ساحل‌رسانی نگاه نکنیم؟ برخورد برشی با کربلا و عاشورا و تنها طرح برخی قطعات این رویداد عظیم – آن هم عمدتا از منظر سوگ و مرثیه – باعث غفلت از دیگر ابعاد و اضلاع آن می‌شود اما باید دانست که اشک مقصد نیست، بلکه مقدمه‌ گره‌خوردگی عاطفی و قلبی ما با کربلا و عاشورا برای تبدیل آن به اسوه و سرمشق زندگی است؛ چرا که اباعبدالله الحسین (ع) خود در کربلا فرمود:«لکم فی اسوه.» خداوند به چشم‌های ما بصیرت زینبی عنایت کند تا کربلا را زیبا و عمیق و روشن در قاب قلبمان بیابیم و در متن زندگی‌مان جست‌وجو کنیم... حوزه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان فارس ~🦋~~~~~ •پایگاه بسیج دانشجویی پردیس شهید باهنر شیراز• ~🦋~~~~~ ⚜@mimmoalem