📚: 📕سال های پایانی قرن نوزدهم را می توان سرآغاز پیدایش دیدگاه های اسلامی در باره علم مدرن دانست. 🔻تاثیر فوق العاده علم و فناوری مدرن برتمدن اسلامی،تاثیری متناظر بر گفتمان اسلام و علم نیز گذاشت که موجب پیدایش دو نوع گفتمان متفاوت در دوره پس از ۱۹۵۰ میلادی شده است. 🔻؛ در واقع ابعاد جدیدی ازهمان گفتمانی است که پیش تر، در دوره ۱۸۰۰ تا۱۹۵۰ شکل گرفته بود. 🔻؛ نوعی کاملا جدید از گفتمان در باره علم مدرن است که براساس یکی از دسته بندی های کلی از گفتمان موجود در باره اسلام و علم مدرن،به سه دیدگاه تقسیم می شود. 1⃣؛ نگاه اخلاقی به علم که در این دیدگاه اخلاقی و پاک دینانه به علم که شایع ترین دیدگاه در جهان اسلام است، علم مدرن را اساسا خنثی و بی طرف می داند که به کتاب طبیعت، آن چنان که هست، می پردازد بدون آنکه هیچ مولفه فلسفی یا ایدئولوژیکی همراهش باشد. 2⃣؛ نگاه معرفت شناختی به علم دارد که عمدتا به اینها می پردازد: وضعیت شناختی علوم فیزیکی مدرن،داعیه های این علوم در باره حقیقت،روش های کسب دانش صحیح و کارکردشان برای جامعه درکل.مکتب شناختی که علم را ساختاری اجتماعی فرض می کند، تاکید ویژه ای برتاریخ و جامعه شناسی علم دارد. 3⃣؛ نگاه هستی شناختی یا متافیزیکی به علم که در این دیدگاه،به جای نگاه فلسفی به علم، نگاهی متافیزیکی به علم دارد.مهم ترین ادعای این دیدگاه، تاکیدش بر تحلیل بنیادهای متافیزیکی و هستی شناختی علوم مادی جدید است. ♦️: مطالب فوق دیدگاه های "دکتر مظفر اقبال" در کتاب"شکل گیری علم اسلامی" در ارتباط با" اسلام وعلم جدید؛مسائل معاصر" می باشد. ⬇️ جهت مطالعه تفصیلی به منبع ذیل مراجعه شود: 📕شکل گیری علم اسلامی؛ دکتر مظفر اقبال؛ ترجمه محمد رضا قائمی نیک و دیگران؛ نشر ترجمان علوم انسانی؛ چاپ بهار ۱۳۹۶؛ 🟠http://eitaa.com/mir_mohammadi5050