کسی که ذهنش با نخواندن کتبی مانند جامع المقدمات، سیوطی، مغنی اللبیب، جامی، مطول، حاشیه ملاعبدالله، شرح شمسیه، معالم، قوانین، تبصره، شرائع و ... خام مانده است، معلوم است وقتی وارد رسائل و مکاسب می شود، نه تنها با متن ارتباط نمی گیرد، بلکه بر نویسنده آن نیز بدگمان می شود.