امشب هنگامی که ادبیات چاله میدانی و خالی از ادب پزشکیان و به کار بردن مکرر واژه «تو» به جای «شما» و «این» به جای «ایشان» به دکتر جلیلی و حتی به مجری و پوزخندهای تمسخر آمیز مشمئز کننده اش را که دیدم و شنیدم, بارها دلم سوخت برای ملتی فرهیخته متشکل از عالمان، دانشگاهیان، فرهیختگان ، خانواده های شهدا و جانبازان و تمامی اقشار فهیم و بالاخره جمهوری که چنین کسی در تکاپوی رئیس شدن برای آنان است، و بیشتر، دلم سوخت برای ده میلیون نفری که یا به دلیل سخنان فریبنده و منافقانه و یا حب و بغض های نفسانی به او رأی دادند. اما ناامید نیستم از این که روز جمعه، ملت با تودهنی ذلیل کننده ای او و یارانش را از سپهر سیاسی ایران به گوشه ای پرتاب کنند. ان شاء الله