✍️ محمد جعفری 📮آغازگر و خاستگاه نگارش این کتاب، سوالاتی است که از اوان نوجوانی در ذهنم چالش ایجاد می کرد؛ سوالاتی از قبیل آیا دین، تسلیم محض و بی چون چرا نسبت به تعالیم خدا است ؟ آیا شخص متدین نباید در مسائل و آموزه های دینی بیندیشد و تفکر کند؟ آیا خردورزی و تأمّل در مسائل دینی، از ایمان انسان می کاهد و او را بیش از آن که خداجو و خداپرست باشد، عقل محور و خردپرست می نماید ؟ آیا می توان در مسائل دینی هم چون و چرا کرد و آنها را به نقد و وزن کشی خواند؟ شاید امروزه همین سوالات را در ذهن و ضمیر بسیاری از جوانان و خصوصاً دانشجویان و قشر تحصیلکردة جامعه هم مشاهده می کنیم که البته سوالاتی در خور توجه و بررسی است. امروزه ما در فضای آزاد و چه بسا حتی افسار گسیخته اطلاعات و ارتباطات قرار گرفته ایم و برخورد ما با دنیای مدرن و علوم و عقلانیت جدید، هزاران از این دست سوالات را در جامعه ما که جامعه ای دینی است و بر اساس قوانین دینی هم اداره می شود، ایجاد و تشدید می کند. بی تردید برای تبیین اندیشه دینی و دفاع از کیان آن، باید به بحث و گفتگویی کاملا علمی در این مورد و سایر موارد مشابه بنشینیم و ذهن پر سوال جوانان خود را در مورد دین اِقناع نماییم . البته نا گفته روشن است که برخی نویسندگان دیار ما و خصوصا روشنفکران دینی در دهه های اخیر به دامن زدن به این ذهنیت کمک کرده اند که دین با عقلانیت و خرد ورزی و تفکر، میانه ای ندارد . آنها اساس و محور دین را تعبد دانسته اند و تعبد را هم در نقطه مقابل عقلانیت قرار داده اند. 🆔@mjafari_ir