[شعرِ امروزِ فارسی] ✏محمدمهدی سیار 🔺️مدتی است با این پرسش درگیرم که اگر بخواهیم شعر فارسی را در قرنی که تازه تمام شده داوری کنیم و با هر یک از قرون قبلی بسنجیم، به چه نتیجه‌ای می‌رسیم؟ بر خلاف بسیاری از داوری‌های شتابزده و تحقیرآمیز و بر خلاف آن شعر معروف دکتر شفیعی کدکنی (ای شعر پارسی! که بدین روزت اوفکند؟...)؛ می‌گویم و از عهده برون می‌آیم که قرن چهاردهم از درخشان‌ترین دوران‌های این هزار و یکصد سال بوده است...قرنی پر از اتفاقات بزرگ، چهره‌های ماندگار و شعرهای شاخص و تأثیرگذار. قرنی که در آن، شعر فارسی خودش را در برابر رقبای گردن‌کلفتی چون سینما و فوران تصویرش، رمان مدرن و جذابیت مسحور کننده‌اش، رسانه‌‌های مدرن و فضای پر شور و شر مجازی نباخت و ثابت کرد همچنان هنر اول ایرانیان است. در و به میزبانی استاد این بحث را پیش کشیدم و از قضا او را نیز در این مدعا هم‌داستان یافتم. این گفتگو را ببینید: https://telewebion.com/episode/0x542f616 🔗کانال محمدمهدی سیار 📍@mmsayyar