ادامه مطلب بالا (قسمت ۶ ) 🔺لباس زنان دوره ساسانی لباس زنان دوران ساسانی را عموما پیراهنی یک دست و بلند و پرچین‌ تشکیل می داد که گاهی آن را با نواری در زیر سینه ها یا کمی پایین تر‌ جمع‌ می کردند‌ و می بستند. گاهی نیز قسمت انتهایی دامن را بـه وسـیله پارچه ای اضافی پرچین تر می دوختند. هر دوی این پیراهن ها آستین هایی‌ بلند‌ تا مچ دست ها و یقه ای گرد و ساده و نـسبتا بـسته داشتند. نوع دیگری‌ از‌ این‌ پیراهن های بلند را بر تن بانوی بادبزن به دست در بیشاپور می توان دیـد کـه از پارچـه ای‌ نسبتا‌ نازک‌ و لطیف تهیه شده است و آستین هایی حلقه دار که رنگ آن آبی آسمان‌ است اما‌ رنگ کمربندی کـه بـه دور کـمر و بر روی پیراهن (پایین سینه‌ ها) بسته شده، نارنجی است. نوعی بالاپوش دیگر‌ نیز‌ استفاده می شد که این بـالاپوش بـه صورت قبایی بود که تا ساق‌ پاها‌ می رسید و یقه‌ آن گرد و حاشیه‌ دوزی‌ شده‌ بود و آستین های بلند داشت و مـعمولا تـمامی‌ سطح‌ لباس قیطان دوزی می شد. همچنین زنان شلوارهایی همچون شلوار مردان به پا می کردند. این شلوارها هـمچون‌ شـلوار‌ زنان دوره‌ پارتی بود با این تفاوت‌ که‌ سـاق های آن در‌ دوره ‌ ساسانی بلندتر شده و به وسیله‌ نوارهای‌ کشی‌ و چـین دار، در جلوی ساق پا آن ها را به اندازه‌‌ بلندی‌ پای هرکسی در می آوردند. همچنین کمر و دم پای‌ شلوار را نـیز لیـفه ای‌ می ساختند‌ و سپس آن را با بند‌ جـمع‌ مـی کردند. همچنین زنان سـاسانی از نـوعی چـادر استفاده می کردند که در دوران قبل نیز از‌ آن‌ اسـتفاده مـی شد.(28) در آثار بـاقی مانده از دوره سـاسانیان‌ مانند‌ طاق‌ بـستان‌ در‌ 9 کـیلومتری کرمانشاه‌ و قصر‌ شیرین، طاق کـسری و طاق ایـوان، نشانی از عریانی و بی پروایی در آن دیده نمی شود. زنان عهد ساسانی گاهی چادری گشاد‌ و پرچین‌ به سر می کردند که تـا وسط سـاق پا‌ می رسیده‌ است. نقوشی‌ که‌ از‌ بانوان‌ ساسانی در بـشقاب های سـاخته شده به تـصویر درآمـده، می نمایاند کـه هریک از بانوان چادری بـه خود پیچیده‌ اند.(29) همچنین در طرح بـشقابى كه شاهزاده اى را در بزم نشان مى دهد، دو زن وجود دارد‌ كه هر يك دستمالى‌ روى‌ دهان خود به پشت سربسته اند و هـر يك شـلوارى همچون شلوار مردان به پا دارند. قـبايى پوشيده اندكه تا وسط سـاق پا مـى رسد و قبا در جلو دامن سه چـاك و در پشـت نيز سه‌ چاك دارد.(30) خاتمه: از جمع بندی تمام آنچه گفته شد به دست می آید که در ایران باستان‌ تمام‌ زنان سرپوشی که تا روی مقداری از لباس شان را هم پوشانده بـود، بر سـر داشـتند و این همان روسری یا حجابی است کـه زنـان زرتشـتی حـتی امروز هـم بـرای رفتن به آتشکده‌ از‌ آن استفاده می نمایند. همه این شواهد تاریخی، بر جایگاه والای روحیات ارزشمندی چون عفاف و حیا نزد ایرانیان دلالت دارد. جايگاه فرهنگی پوشش در ميان زنان نجيب ايران زمين به گونه اي است که هـنگامي که خشايار شاه به ملکه «وشی» دستور داد که بدون حجاب به‌ بزم‌ بيايد تا حـاضران، زيبـايی اندام او را بنگرند، وي امتناع کرد و از فرمان پادشاه سر باز زد و عنوان «ملکه ايران» را از دست داد.(31) کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup