✅ پاسخ تفصیلی:👇👇👇 تبرّک در لغت، مشتق از «برکت» به معناى افزونى در نعمت است. امّا در اصطلاح آن است که موحّدان، از رهگذر تبرّک به پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و بندگان صالح خدا و تبرک به آثار باقى مانده از آنان، درخواست افاضه نعمت و افزایش برکت کنند. معناى این آن نیست که تبرک جوینده، راه ها و اسباب طبیعى را براى رسیدن به خواسته هایش به روى خود ببندد، بلکه در همان حال که به علل و اسباب طبیعى تکیه مى کند، راه تبرک را در برابر خود باز مى گذارد، تا از این طریق، به فیض الهى که از این مجرا نازل مى شود، افزون بر آنچه از راه اسباب طبیعى مى رسد، دست یابد. مسلم است که میان آثار پیامبران و صالحان و خیراتى که انسان از این راه به دست مى آورد رابطه مادى وجود ندارد، لیکن همانگونه که گفته شد فیض هاى الهى بربندگان گاهى از غیر مجراى طبیعى افاضه مى شود، آنجا که اراده الهى بر این باشد که حاجت هاى یک انسان مؤمن را از راه تبرّک به پیامبر یا آثار بازمانده از او برآورده سازد. آیات قرآن کریم و روایات فراوانى بر این حقیقت تأکید دارد. افزون بر اینکه هیچ مانع عقلى نیست که آثار پیامبر و صالحان در اجابت خواسته هاى انسان اثر گذار باشد. اینک برخى از آیاتى که در این زمینه است: 1. پیراهن یوسف(علیه السلام) و بینایى یعقوب(علیه السلام) یعقوب پیامبر، مدتى طولانى در رنج هجران فرزند عزیزش یوسف(علیه السلام) بود و در آن مدّت آنقدر گریست که به تعبیر قرآن کریم، چشمانش سفید (و نابینا) شد: «وَ ابْیَضَّتْ عَیْناهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ کَظِیمٌ»(1). اراده الهى بر آن شد که به واسطه پیراهن فرزندش یوسف، بینایى یعقوب را به او برگرداند. خداوند از زبان یوسف(علیه السلام) چنین نقل مى فرماید: «اذْهَبُوا بِقَمِیصِی هذا فَأَلْقُوهُ عَلى وَجْهِ أَبِی یَأْتِ بَصِیراً»(2) ؛ (این پیراهن مرا ببرید و به صورت پدرم بیندازید، بینا مى شود). شکى نیست که پیراهن یوسف، از جهت موّاد و شکل، با پیراهن هاى دیگر فرقى ندارد، ولى خواست خدا آن بود که فیض الهى از این راه به بنده اش یعقوب برسد. قرآن با صراحت این حقیقت را چنین بیان مى کند: «فَلَمّا أَنْ جاءَ الْبَشِیرُ أَلْقاهُ عَلى وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِیراً»(3)؛ (چون مژده دهنده آمد، آن پیراهن را به صورت او افکند، پس او بینا شد). 2. تابوت سکینه بنى اسرائیل حضرت موسى(علیه السلام) در اواخر عمر شریفش، الواح مقدّس را که در بردارنده شریعت او بود، همچنین زره، سلاح و آثار دیگرش را در صندوقى گذاشت و صندوق را به وصىّ خود «یوشع بن نون» سپرد. از همین جا آن صندوق نزد بنى اسرائیل اهمیت ویژه اى یافت. در جنگ هایى که میان آنان و دشمنانشان پیش مى آمد، آن صندوق را به عنوان تبرک با خود مى بردند و به سبب آن از خداوند نصرت مى طلبیدند و تا وقتى که آن صندوق میان آنان بود، با عزّت مى زیستند. امّا وقتى که در دین سست شدند و تأثیر عامل بازدارنده اخلاقى در میان ایشان کم شد، دشمنانشان توانستند آنان را شکست دهند و آن صندوق مقدس را هم به غارت ببرند. ادامه در پست بعدی👇👇👇 کانال رسمی پاسخ به شبهات ، شایعات و مطالب روز در تلگرام، ایتا و سروش http://telegram.me/mobahesegroup https://eitaa.com/mobahesegroup http://sapp.ir/mobahesegroup