خمینی آمد رجایی ها آمدند با هنرها آمدند مطهری ها آمدند حاج قاسم ها آمدند فائزه رحیمی ها آمدند و... (زن و مرد ، پیر و جوان فرقی نمی کند) نمی گویم آمدند و رفتند ، چون نرفتند بلکه ماندگار شدند، چونکه فرمود: و لا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا اگر بگوییم رفتند، دشمن شاد می شویم آن ها نرفتند راه حاج قاسم هست راه شهید رئیسی هست و... هرچند هربار که شهید می شوند با خود می گوییم واقعا کسی شبیه او پیدا می شود؟ و هربار محکم تر از قبل ثابت می شود بله هربار با شهادت، خون هایشان جریان سازتر می شود. و این انقلاب کم ندارد مردانی و زنانی که تا پای جان خدمت می کنند ولی انگار قانون نانوشته ای است که بعد از شهادتشان شناخته می شود، مثل ما که نهایت علاقه مان نسبت به حاج ابراهیم ،صرفا رئیس جمهوری بهتر از قبلی ها بود، حکمتی داشت که در حال خدمت شهید شد تا ثابت شود او آدم پشت میز نشینی نبود، دوید و دوید تا استراحتش بماند برای بعد از شهادتش. خلاصه این انقلاب به نقطه صفر مرزی رسیده و مردم یکی یکی غربال می شوند، و هرکس باید در این مسیر نقطه خود را پیدا کند تا نشویم مانند کسانی که صرفا شور انقلابی دارند و فقط خوب عزاداری می کنند اما (خود را مرکز عالم نمی دانند[حاج قاسم]) من اما از همه تعابیر رجایی دوم را بیشتر دوست می دارم. رجایی دوم شهادتت مبارک❤️ ✍زینب سلامی کانال اطلاع رسانی تبلیغ نوین جامعة الزهراء سلام الله علیها درایتا ⬇️⬇️ @jz_resane