آیات مشهور «إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ: او (خداوند) آشکار و نهان را می‌داند».(آیه ۷) در تفسیر این آیه آمده است، آشکار و نهان برای خداوند یکی است؛ چراکه هرچه هست، چه پیدا و چه ناپیدا، مخلوق اوست.  ملاصدرا نیز می‌نویسد این آیه علم را برای خداوند ثابت می‌کند و خداوند را از جهل و نقص دور می‌کند. این آیه در شعر فارسی نیز بازتاب داشته است.  سعدی شیرازی می‌سراید: بر او علم یک ذره پوشیده نیستکه پیدا و پنهان به نزدش یکی است