✨ چیزی در گوشم خواند و حافظ کلّ قرآن شدم! ✅ آیت الله بهجت (ره): ▫️ کجا رفتند آن‌‌هایی که 📜 «یُذَکِّرُکُمُ اللّه‌َ رُؤْیَتُهُ.»؛ 📃 (دیدارشان شما را به یاد خدا می‌آورد.) بودند؟ ▫️ می‌گویند: ماهی تا در آب است قدردان نیست. ❇️ امام زمان عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف واسطه‌ی بین خالق و مخلوق است؛ رَشَحاتی (1) به این و مقداری به آن و قطراتی به دیگران می‌دهد. اگر هزار نفر هم از او استفاضه (=طلب فیض و عنایت) کنند و یا بیشتر، دست خالی بر نمی‌گردند. اگر ما خیلی همّت داشته باشیم، فقط می‌توانیم به مردم بگوییم: 🔸راه این است و چاه این؛ و راه کمال و زوال، و صعود و سقوط این است، مبادا گم شوید. ▫️ کیست که برود قرآن را بیاورد و به مخالفان بگوید: 🔸 میان ما و شما قرآن حاکم باشد؛ ▫️ زیرا آن‌ها دستش را قطع می‌کنند، چنان که امیرمؤمنان علیه‌السّلام قرآن را آورد و نپذیرفتند. آن آقا می‌گفت: ▪️ خضر نبی علیه‌السّلام در خواب یا بیداری، به من گفت: 🔸 صدایت خوب است، قرآن بخوان، ▪️ گفتم: 🔹 حفظ ندارم. ▪️ گفت: 🔸 گوش‌ات را نزدیک من بیاور. ▪️ چیز‌هایی در گوشم خواند که نفهمیدم چیست، ولی بعد از آن دیدم حافظ کلّ قرآن شده‌ام! ▫️ آری، این گونه چیزها را هم می‌دادند. ⬅️ در محضر بهجت، جلد سوم، نکته 499 (1). «رشحات» جمع «رشحه» در لغت به معنای تراوش و چکیده است و به تراوش و تراویدن آب، «رشحه» می‌گویند. اما در فلسفه و عرفان، واژه «رشحه» و «رشحات» به معنای تراوش فیض، رحمت، دانش و دیگر امور معنوی از سوی عالم ماوراء طبیعت، می‌باشد. 🏷 (عج) (ره) (ع) @Modafeaneharaam