🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی در شب دوازهم ماه مبارک رمضان سال ۱۴۴۲ ه.ق🌟 ✨برابر با ۱۴۰۰/۲/۴✨ 💢جلسه نوزدهم شرح رساله لقاءالله💢 قسمت دوم⬇️⬇️ ❇️ از ائمه معصومین فرمایشات فراوانی به ما رسید. اما حضرت امام صادق(ع) بر اساس یک فرجه‌ای که برای ایشان پیش آمد، در حدود دو سال و نیم و بیش از ۴۰۰۰ شاگرد محضر حضرت جمع شدند. ✅ به لطف خدا ، امام صادق بیشترین حرف را زدند و در کتاب‌های شاگردان ایشان نوشته شد و به دست ما رسید. ولی اگر به حضرت فرصت بیشتری می‌دادند در طی سالهای عمرشان همچنان شاگرد پروری می‌کردند. ✅ اگر به جد بزرگوارش امیرالمومنین تا امام حسن عسگری تا حضرت بقیةالله که الآن بیش از هزار ویکصد و هشتاد سال است که غایب است فرصت می‌دادند، سفره‌ی علم ائمه گسترش پیدا می‌کرد آن علم جمّ‌شان در اجتماع رواج پیدا می‌کرد. الآن ما آنقدر غرق در معارف قرآن بودیم که در هیچ جای قرآن معطّلی نداشتیم. 🔶 ولی دشمن از همان اول ،اهل بیت را محاصره کرد و درشان را بست و نگذاشتند. 🔶 عنایت بفرمایید با این‌که ائمه در بین مردم بودند و مردم مختلف از ائمه احادیث هم نقل کردند ؛ اما همیشه پراکنده حرف زدن، پراکنده شاگردی کردن ، خیلی نتیجه نمی‌دهد. 🔴 همین دو سال و نیم امام صادق شاگردانی پرورش دادند و این شاگردها افراد عادی نبودند چه شیعه و چه سنّی! که یکی از آن‌ها ابو حنفیه‌ و یکی دیگر اَنَس بنِ مالِک است که هر دو سنّی‌، شافعی و مالکی بودند. ✅ معلوم می‌‌شود کلاس، درس، بحث حساب دیگری دارد. آدم باید کلاس و استاد ببیند و حرف بشنود. وگرنه پیرزن و پیرمرد ما که هفتاد سال پای منبر است و مقیّد هم هست ولی مطالب منسجم ندارد. حتی نمی‌‌تواند بنویسد و بخواند. ✅ اما بچه هایی که برای تحصیل به مدرسه می‌‌روند ، بعد از دوره‌‌ی ابتدایی ، می‌‌خوانند و می‌‌نویسند. (پایان دقیقه ۱۵) @modafeanzuhur