🌟 قبساتی از افاضات استاد صمدی آملی (حفظه الله) 🌟 ♦️ - بررسی مستند در شناخت امام زمان علیه السّلام♦️ ▪️موضوع جلسات: عصر غیبت 🔸 جلسه چهاردهم - شبِ پانزدهم ماه رمضان ۱۴۴۳ ه.ق 🌷 شبِ ولادت امام حسن مجتبی علیه السّلام ✳️ قسمت چهارم ⬇️⬇️ از دقیقه ۴۲ تا دقیقه ۵۰ 🔸 چنان که امام صادق (ع) در حدیثی می‌فرمایند اگر کسی بگوید لَولا فُلانٌ لَهَلَکتُ یعنی اگر فلانی نبود، هلاک می‌شدم، شرک است. خب ما شبانه‌روز داریم همین حرف‌ها را می‌زنیم! 🔹 منتها فرمودند این‌ها شرک خفی است و این‌ها را به پای شما نمی‌نویسند البته به بهشتِ آن توحیدی هم که با شرکِ خفی مورد خدشه واقع می‌شود، نمی‌رسیم و ما را به آن‌جا راه نمی‌دهند چرا که اگر آن بهشت را می‌خواهیم، این حضور را هم می‌خواهیم. 🔸 به عبارت دیگر خمیرمایه‌ی وصول به "فَادخُلی فِی عِبادی وَ ادخُلی جَنَّتی"، آن توحیدِ "هُوَ الاَوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظّاهِرُ وَ الباطِن" است که حتّی برای شخصِ اهلِ حضور، توجّهِ به خود بدون توجّه به لله بودنش، نیست یعنی زمانی هم که به خودش توجّه دارد، این توجّه در او هست که چون لله هستم، پس منم. و لذا هر چه می‌گوید، می‌شود قُرب فریضه. 🔹 بالاتر از این فرمودند آقا رسول الله (ص) در "وَ ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمی" به قُربی رسیدند که هیچ یک از انبیاء به آن نرسیدند اما بعد از جناب رسول الله (ص)، آقا جان امیرالمومنین و سایر ائمه (ع) به آن قُرب رسیدند. 🔸 و لذا حضور علوی، حضور حسنی، حضور حسینی و همین طور حضور امام زمانی، غوغاست و بزرگان اهل معرفت برای حضور در محضر امام زمان حواسشان جمع است. 🔹 مبادا الفاظی همچون حجة اسلام، آیةالله و... برای ما حجاب شوند که متأسفانه معمولاً می‌شوند. این الفاظ، هم می‌توانند برای ما حجاب شوند و هم می‌توانیم تمام این‌ها را خرق کنیم و لذا آقایانِ قدمای ما معمولاً خودشان را از لفظ "آیةالله العظمی" بر حذر می‌داشتند چرا که معتقد بودند این اسمِ مبارکِ امیرالمومنین است زیرا یکی از اسامی حضرت در زیارت مولودیّه، همین لفظ "آیةالله العظمی" است. البته هر کلمه‌ای و هر اسمی از اسماء الله می‌تواند مراتب داشته باشد و بر هر کسی به وفق مرتبه او اطلاق شود. 🔸 ما در دعای زمان غیبت، با کلمه "اَللّهُمَّ" از حق متعال استدعای وجودی می‌کنیم. بسیاری از ادعیه همانند دعای کمیل و دعای عرفه با صدارت "اَللهُمَّ" شروع می‌شوند و برخی دعاها هم مثل دعای ندبه به جای "اَللهُمَّ" با حمد آغاز می‌شوند. 🔹 معمولاً ادعیه در صدرشان، "بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم" ندارند و ما خودمان بر اساس برخی روایات، در ابتدای هر دعایی "بسم الله" می‌گذاریم و گرنه متن دعا، "بسم الله" ندارد. 🔸 دلیل این مسأله این است که قرآن باید در تمام جاها مصدّر به بسم الله باشد و از آن جایی که کلمات اهل بیت (ع) شبیه قرآن هستند، معمولاً ادعیه را بدون بسم الله می‌آورند تا مبادا کسی کلمات آن‌ها را با آیات قرآن خلط کند. 🔹 و لذا از قدیم رسم بر این بود که هر کسی در هر جایی می‌خواهد قرآن بخواند، با "بسم الله الرّحمن الرّحیم" شروع کند و بعد از اتمام آن، عبارت "صدق الله العلیّ العظیم" را بگوید تا با صدر بسم الله و صدقه ذیل، افراد بدانند که آن‌چه بین این دو عبارت واقع شده است، آیه قرآن است. 🔸 ائمه (ع) هم زمانی که دعاهایشان را به افراد تعلیم می‌دادند، متذکّر می‌شدند که آن‌چه بعد از بسم الله می‌آید، دعاست نه آیه قرآن چرا که آن زمان مثل الان این همه قرآن نبود و مردم هم سواد نداشتند و هر کسی راحت می‌توانست هر جمله‌ای را به قرآن نسبت دهد. 🔹 برای همین است که کعب الاحبار یهودی توانست حدود ده هزار حدیث به اسم پیغمبر جعل کند و میان سایر احادیث پخش کند. چه کسی توانست جلوی او را بگیرد؟ چه کسی می‌تواند این‌ها را شناسایی کند؟ 🔸 ابن مُنَبِّه هم از جمله جاسوسان یهودی است که در زمان امام باقر (ع) در بین اصحاب حضرت به ویژه شاگردان خصوصی آقا نفوذ کرد و با ترفندی دفترهای یادداشت آن‌ها را گرفت و به وزان احادیث امام باقر (ع) و آن‌چه که حضرت به شاگردانشان املاء می‌فرمودند، حدیث جعل کرد و از طریق همین دفاتر، احادیث جعلی خود را به اسم امام باقر (ع) پخش کرد. 🔹 یهودیان تقریباً یک سابقه دو هزار ساله داشتند زیرا حضرت موسی (ع) چیزی حدود دو هزار سال قبل از جناب رسول الله (ص) ظهور کرد. یهودی‌ها در مطلقِ رشته‌های علمی، دانشمند داشتند و تمام علومی را که از انبیاء منتشر می‌شد، فرا می‌گرفتند به خصوص در زمان حضرت ادریس پیغمبر، به بسیاری از علومی که امروزه از آن‌ها به علوم غریبه نام می‌بریم، دست پیدا کرده بودند.