✍ بسم الله الرحمن الرحیم 🌸🍂 با سلام و دعای خیر. 🌼🍂 یا مَنْ اِسْمُهُ دَوآءٌ وَ ذِکْرُهُ شِفآءٌ وَ طَاعَتُهُ غِنًى. 🌺🍂 بگذرد این روزگار تلخ‌تر از زهر 🌺🍂 بار دگر روزگار چون شکر آید 🌷🍂 یک آیه، یک روایت و یک دعا: 🌹 «الم، ذلِکَ الْکِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُديً لِلْمُتَّقينَ، الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...» (سوره‌ی بقره، آیات ۱ الی ۳) 🌻 آن کتاب، هیچ شکی در آن نیست که هدایتگر است برای متقین؛ آن کسانی که ایمان به غیب آوردند... 🍀 این آیه که در ابتدای سوره‌ی بقره قرار دارد، از چند جهت توجه مفسران را به خود جلب کرده و کلمه به کلمه به آن پرداخته‌اند؛ اما آنچه مورد نظر ماست، کلمه‌ی «ایمان به غیب» است و نیز خود غیب که سخنان بسیاری در موردش گفته شده. 🌺 برخی از مفسران، ایمان به غیب را ایمان به مراتب توحید تفسیر کرده‌اند و برخی دیگر ایمان به غیب را ایمان به تمام اصول دین، ایمان به ربوبیت حق و خالقیت و مدّبرات او را مصداق ایمان به غیب دانسته‌اند و گروهی دیگر غیب را وجه پوشیده‌ی این عالم دانسته‌اند در مقابلِ وجه آشکار آن‌، که شهود خوانده می‌شود. 🌸 و گروه بسیاری از مفسران قرآن و احادیث و روایات ما، وجود حضرت حجت(عج) و ایمان به ایشان را مصداق تام و کامل غیب عالم دانسته‌اند زیرا که ایشان از یک سو نزدیک‌ترین موجود به خداوند هستند و از سویی دیگر واسطه‌ی ایصال فیض از بارگاه ربوبی به عالم مادی می‌باشند. 🌷 بنابراین فرموده‌اند: مراد از کسانی که ایمان به غیب می‌آورند، کسانی هستند که به وجود مبارک آن حضرت ایمان دارند؛ بنابراین می‌توانیم نتیجه بگیریم که هدایت قرآن و یا هدایت کامل و تام آن، تنها نصیب مؤمنانی می‌شود که اعتقاد تؤام با یقین به وجود حضرت حجت(عج) دارند. در واقع معتقدان به این امام همام است که موجب می‌شود بتوانیم از مائده‌ی الهی (قرآن) هم در دنیا و هم نشئه‌ی آخرت بهره‌مند شویم. 🥀 در اینجا لازم است به چند نکته اشاره کنم، البته به اجمال: 🍀 ۱. اینکه آیا غیبت فقط به ایشان اختصاص دارد؟ جواب: البته که نه؛ اولاً غیبت به معنی عدم توانایی مردمان بر تشرف به محضر امام است. دوران غیبت، دورانی است که طالبان تشرف به محضر ایشان نمی‌توانند به مطلوب خود نائل شوند، از این روست که غیبت را نه مخصوص ایشان می‌دانیم و نه امری عجیب می‌شماریم. 🍁 ۲. اینکه بسیاری از انبیا الهی نیز با ایشان در امر غیبت اشتراک داشته‌اند. مراجعه به کتب تاریخی و احادیث معصومین(ع) بیان‌کننده‌ی این مطلب هستند که نزدیک به نُه نفر از انبیا الهی، غیبت‌های کوتاه و بلند مدت داشته‌اند، از غیبت هفتصد ساله‌ی آدم(ع) تا غیبت انبیائی همچون الیاس، هود، صالح، موسی، سلیمان، یوسف(ع) و غیبت طولانی حضرت عیسی(ع) که به قول قرآن کشته نشده، به آسمان برده شده و در دوره‌ی ظهور مهدی(عج) به دنیا بر می‌گردد. 🌺 آغاز غیبت حضرت عیسی(ع)، حدود نهصد سال قبل از غیبت کبری امام زمان(عج) بوده است و تا ظهور ایشان ادامه دارد. همچنین مسئله‌ی پنهان بودن جناب خضر(ع)؛ ایشان نه پیامبر هستند و نه وصی و یا امام؛ تنها به عنوان بنده‌ی صالح خداوند معرفی شده‌اند که حضرت موسی(ع) به خدمتش رفته و مدتی شاگردی او را کرده و تنها، گروهی از بندگان صالح خداوند او را ملاقات کرده‌اند. 🌸 امام صادق(ع) در فلسفه‌ی وجود حضرت خضر(ع) می‌فرمایند: خداوند او را طول عمر داده و زنده نگه داشته تا حجتی باشد برای کسانی که منکر طول عمر حضرت مهدی(ع) می‌شوند. به هر حال، اگر عده‌ای ایشان را هم باور نداشته باشند، مسئله‌ی مسیح(ع) و غیبت او، موضوع قرآنی است که کسی نمی‌تواند آن را منکر شود. 🍀 ۳. نکته‌ی دیگر در مورد طول عمر ایشان است که غیر قابل باور است و باعث شده اصولاً عده‌ای غیبت ایشان را منکر شوند. درباره‌ی طول عمر به گونه‌های مختلف می‌شود ارائه‌ی مطلب داد، هم عقلی هم علمی و هم نقلی. اما چون بنا بر اختصار است، بیان می‌کنم که مگر طول عمر، مختص ایشان می‌باشد؟! و آیا مگر انسان‌ها همیشه محکوم به کوتاهی عمر بوده‌اند؟! در طول تاریخ زندگی دنیا، بارها عمر و قد و شکل انسانی و نوع زندگی آنان دستخوش دگرگونی شده و بعد از این هم خواهد شد. 🌻 در سوره‌ی عنکبوت قرآن صریحاً عمر حضرت نوح(ع) را ۹۵۰ سال بیان می‌کند که برخی مفسران این دوره را تنها دوره‌ی تبلیغ ایشان بیان می‌کنند و عمرش را ۲۵۰۰ سال. ایشان پانصد سال بعد از اینکه از کشتی پیاده شد، زندگی کرده، شهرها بنا کرده، آبادی و عمران به وجود آورده است. 🍃 ادامه در پیام بعد 🔽