1-3-7- کشاورزی امام صادق علیه السلام در بارۀ کشاورزی امام صادق علیه السلام در کهولت سن در گرما گرم روز، روایات متعدّدى وارد شده است: هر گاه که امام جعفر صادق علیه السلام در باغستان و مزرعه، بیل در دست داشت و مشغول کشاورزى و کارگرى بود؛ و اصحاب و دوستان، حضرت را با آن حالت مشاهده مىکردند، عرضه مىداشتند: یا بن رسول الله! چرا در این موقعیت، خود را به زحمت انداختهاید؟! اجازه فرمایید تا ما کمک کنیم و شما استراحت نمایید؟ حضرت در جواب مىفرمود: مرا به حال خود وا گذارید، من علاقه مندم که خداوند مرا در حالتى مشاهده نماید که با دست خود زحمت مىکشم و کار مىکنم و جسم خود را براى به دست آوردن روزى حلال به زحمت و مشقّت انداختهام. ابو عمرو شیبانی میگوید: « رَأَيْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام وَ بِيَدِهِ مِسْحَاةٌ، وَ عَلَيْهِ إِزَارٌ غَلِيظٌ، يَعْمَلُ فِي حَائِطٍ لَهُ، وَ الْعَرَقُ يَتَصَابُ عَنْ ظَهْرِهِ، فَقُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاكَ! أَعْطِنِي أَكْفِكَ. فَقَالَ لِي: إِنِّي أُحِبُّ أَنْ يَتَأَذَّى الرَّجُلُ بِحَرِّ الشَّمْسِ فِي طَلَبِ الْمَعِيشَة؛ امام صادق علیه السلام را دیدم که بیلی در دست و پوششی درشت و خشن بر تن داشت و در باغچهای که متعلق به خود او بود کار میکرد، و عرق از او میریخت .عرض کردم: فدایت شوم! بیل را به من بده تا به‌جای تو کار کنم. فرمود: من چنان دوست دارم که شخص، در گرمای آزاردهنده آفتاب، برای به دست آوردن نیازهای زندگی کار کند و رنج بیند.»