✅ فرمودید " کودک شیعه مذهب در جامعه ایی رشد میکند که ۳ یا ۴ ماه در سال در حال سوگواری اند و یا تلویزیون و ...را میبیند که در حال ناله و نالان هستند و یا افرادی را میبیند که قمه و زنجیر میزنند و ... و این موضوعات شکست را در ذهن کودک نهادینه میکند " باید عرض کرد اولا؛ ۳ یا ۴ ماه عزاداری نداریم بلکه محرم ( نهایتا ۱۰ روز عزاداری است ) و صفر ( اربعین و چهل و هشتم و ... نهایتا ۵ روز ) و فاطمیه ( نهایتا دو تا ۳ روزه ) و ... مجموع عزاداری های جامعه به یک ماه هم نمیرسد البته کم کاری های رسانه ایی و تلویزیون هم باعث همین امر شده ، در حالی که باید بیشتر باشد و تماما محرم و صفر و فاطمیه و ...باید اندوهگین بود ... اما غالبا خیلی کمتر از اون تعداد روزها عزاداری هست ... ثانیا ؛ بر فرض همون تعداد ماه که سه یا چهار ما هست ، چرا باید کودک از گذشته و از دین خود چیزی نداند ؟! اگر تمام وجه ی عزاداری و تمام معنویات این کار رو در نظر نیریم و توجه نکنیم کودک شیعه باید بداند چه بر سر امامانش و بر سر خاندان اهل بیت علیهم السلام امده ... باید به یاد آن ظلم بزرگ و خیانت ها هر ساله به عزا نشست ثالثا ؛ علاوه بر این نیاز هست برای کودک شیعه ، باید دید از نظر علمی گریه و ناله زدن چه ثمره ایی دارد !؟ بعضا احساس ارامش میدهد و انسان هایی که در هیئات عزاداری میروند بعدش احساس راحتی و ارامشی دارند که هیچ کجا پیدا نمیشود ، چرا کودک شیعه نباید از این حس و حال خوب استفاده کند !؟ رابعا ؛ چه کسی گفته دین تشیع فقط گریه و ناله و اشک و حزن و ...هست !؟ اتفاقا خیلی روزهای تولدی و شادی هم وجود دارد اصلا بنای اسلام بر اعتدال هست همونجوری که در ایامی دعوت به عزاداری شدیم در ایامی دعوت به شادی شدیم و اعیادی وجود دارد که بسیار روزهای خوب و خوشحال کننده ایی هستند ... خامسا ؛ اینکه افرادی به سر و سینه میزنند و زنجیر میزنند و عزاداری میکنند ، خب این ها دستوراتی هست به ما رسیده و جز تعظیم شعائر اسلام هست و بسیار ثواب دارد و اما نسبت به قمه زنی و ... بزرگان در چنین امری حکم به حرمت داده اند اینکه بر خی افراد به تاسی از مرجعی ( س.ص.ش.) که مرجعیت ایشان جای سوال دارد ، بخواهند قمه زنی کنند و کارهای عجیب و غریب انجام بدهند ربطی به اسلام و دین اسلام ندارد این مسائل فهم کم آنها از اسلام هست، نه که واقعا ذات اسلام دارای چنین شئونات عجیب و سخیفی داشته باشد ... و در اخر شما این همه مقدمه را در کنار هم قرار دادید تا بفهمونید و نتیجه بگیرید که کودک شیعه از عزاداری "شکست "را در ذهن خود نهادینه میکند در حالی که یقینا و قطعا چنین نیست . چه کسی گفته گریه و عزاداری همیشه شکست را نشان میدهد و باعث سر افکندگی میشود ؟! بسیار از خوشحالی های ما هست که نشان از سربلندی و عزت نیست و خوشحالی هست که ظاهریست و در باطن شکست به همراه دارد ... همانجور هم بسیار ناله و اشک و آه و ...وجود دارد که ثمره اش عزت و سربلندی هست ... مگر نه اینکه اشک باعث قرب به خداوند می شود ... مگر نه اینکه اشک گاها باعث خوشحالی و پیروزی میشود و میگویند اشک شوق است ... مگر نه اینکه اشکی باعث ساخته شدن انسان می شود ... مگر نه اینکه .... پس لزوما مقدمات شما که عزاداری و ناله بود نتیجه ی شکست را ندارد ... ✅ جالب است و کمی مضحک ؛ که فرمودید " مگر اینجور نیست که قصه ی عاشورا روایتی به شکستی هولناک است " با تمام ارادت و احترام به نویسنده این متن باید عرض کرد که هیچ از عاشورا ، دین ، آزادگی ، آزادمردی ، انسانیت و ... نمیدانید که عاشورا را شکست و آن هم شکستی هولناک میدانید ... باید دید نگاه شما و نظر شما نسبت به پیروزی و شکست چیست !؟ مشکل اینجاست که شما فکر میکنید شیعیان ما بعد این همه مدت هر ساله برای شکست حسین بن علی علیهما السلام از دشمنانش گریه میکند و کوته فکری شما در این حد هست که صرفا گریه را منحصر در شکست میدانید ... و از این نکته که گاها شکست مقطعی باعث پیروزی ابدی میشود اگر در کربلا امام حسین علیه السلام پیروز میشد هیچ گاه چنین مقتدرانه در جهان و جهانیان نشان داده نمیشد بعد این همه مدت در این سالها ده ها میلیون و بیشتر انسان در اربعین به سمت کربلا رهسپار میشوند تا چه بشود ؟! نه برای زنده نگاه داشتن این مرد خدایی هست !؟ غیر احترام و ادای دین هست !؟ غیر وظیفه هست !؟ حتما این همه ادم هم برای گریه برای شکست ایشون میروند !؟؟؟؟ شاید ظاهرا حسین بن علی و تمام خانواده اش ( علیهم السلام ) در کربلا و روز عاشورا شهید شدند و از دنیا رفتند اما بعد ان در تمام اذهان و قلوب ماندگار شدن و این افکار حسینی و زنده بودن دیدگاه حسینی تا ابد زنده هست و معمولا بزرگان اسلامی و حتی غربی اعتراف کرده اند به اینکه ، این یک پیروزی قاطع است نه یک شکست ...