🔰صبر در بلا بهتر از غفلت در آسایش 🌷وَ ذَلِكَ أَنَّ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلَاءِ أَفْضَلُ‏ مِنَ الْغَفْلَةِ عِنْدَ الرَّخَاءِ؛ 🌷 "و این بدان‌خاطر است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسايش است." ✍ حضرت می‌فرمایند: علّت اینکه بلا را باید نعمت دانست و آسایش را باید مصیبت شمرد، آن است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسایش است. 🔶اگر در برابر بلا درست رفتار کنیم و صبرِ درست داشته باشیم ـ یعنی آنجا که باید صبر فعّال باشد، صبر فعّال داشته باشیم و آنجا که باید صبر غیر فعّال باشد، برای خدا تحمّل کنیم ـ این صبر بر بلا از غفلتی که از آسایش پدید می‌آید، بهتر است. 🌵بسیاری از افراد وقتی همه چیز زندگی‌شان تأمین باشد؛ خوراک، پوشاک، مسکن، مرکب، وسیلهٔ تفریح و خلاصه همه چیز برای آن‌ها فراهم باشد، ‼️به تدریج غافل می‌شوند و فراموش می‌کنند که این‌ها از جای دیگر آمده و همگی به یک مو بند است! ‼️چنان‌که یک ویروس بسیار کوچک می‌تواند همهٔ عالَم را در زمینهٔ اقتصاد، بهداشت، زندگی معمولی، سیاست، قدرت، نظامی‌گری و... فلج کند و همه را به باد فنا بدهد! ✅آری، آسایشی که همراه آن، غفلت باشد، از بلایی که همراه آن، بیداری باشد، بدتر است، بلکه این آسایش، مهلک و نابودکنندۀ انسان است؛ زیرا انسان خلق نشده که چند روزی در این دنیا مانند حیوانات زندگی کند و سپس از دنیا برود و نابود گردد، ✍ بلکه به تعبیر امیرالمؤمنین: 🌹 «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ؛ 🌹 "شما برای بقا آفریده شده‌اید، نه برای فنا.»" ♦️ امّا با غفلت، آن بقایی که شایستهٔ انسان است، محقّق نمی‌شود، بلکه چه‌بسا از انسانیت ساقط و مصداق 🌸 (خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ)🌸 گردد. درحالی‌که با بلا اگر انسان صبر کند، هزاران نعمت همراهش خواهد بود و حتّی خود آن بلا می‌تواند نعمت باشد ✍ و لذاست که حضرت می‌فرمایند: 🌷 شما هرگز مؤمن نیستید، تا اینکه بلا را نعمت و آسایش را مصیبت بدانید.🌷 🔶 در واقع، بلایی که موجب کمال و بیداری شود، نعمت است و آسایشی که موجب غفلت گردد، مصیبت است. ✅نتیجه آنکه: اگر نعمت‌ها موجب غفلت ما از حقیقت آفرینش و مبدأ هستی شود، موجب بیچارگی ابدی ماست. و اگر هنگام بلا صبر درست داشته باشیم، موجب رفعت مقام ماست و می‌تواند برای ما نعمت باشد، البتّه به شرط اینکه ایمان داشته باشیم و اهل عبادت و رضای به قضای الهی باشیم.