🔰صبر در بلا بهتر از غفلت در آسایش
🌷وَ ذَلِكَ أَنَّ الصَّبْرَ عِنْدَ الْبَلَاءِ أَفْضَلُ مِنَ الْغَفْلَةِ عِنْدَ الرَّخَاءِ؛ 🌷
"و این بدانخاطر است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسايش است."
✍ حضرت میفرمایند:
علّت اینکه بلا را باید نعمت دانست و آسایش را باید مصیبت شمرد، آن است که صبر هنگام بلا بهتر از غفلت هنگام آسایش است.
🔶اگر در برابر بلا درست رفتار کنیم و صبرِ درست داشته باشیم ـ یعنی آنجا که باید صبر فعّال باشد، صبر فعّال داشته باشیم و آنجا که باید صبر غیر فعّال باشد، برای خدا تحمّل کنیم ـ این صبر بر بلا از غفلتی که از آسایش پدید میآید، بهتر است.
🌵بسیاری از افراد وقتی همه چیز زندگیشان تأمین باشد؛ خوراک، پوشاک، مسکن، مرکب، وسیلهٔ تفریح و خلاصه همه چیز برای آنها فراهم باشد،
‼️به تدریج غافل میشوند و فراموش میکنند که اینها از جای دیگر آمده و همگی به یک مو بند است!
‼️چنانکه یک ویروس بسیار کوچک میتواند همهٔ عالَم را در زمینهٔ اقتصاد، بهداشت، زندگی معمولی، سیاست، قدرت، نظامیگری و... فلج کند و همه را به باد فنا بدهد!
✅آری، آسایشی که همراه آن، غفلت باشد، از بلایی که همراه آن، بیداری باشد، بدتر است، بلکه این آسایش، مهلک و نابودکنندۀ انسان است؛ زیرا انسان خلق نشده که چند روزی در این دنیا مانند حیوانات زندگی کند و سپس از دنیا برود و نابود گردد،
✍ بلکه به تعبیر امیرالمؤمنین:
🌹 «خُلِقْتُمْ لِلْبَقَاءِ لَا لِلْفَنَاءِ؛ 🌹
"شما برای بقا آفریده شدهاید، نه برای فنا.»"
♦️ امّا با غفلت، آن بقایی که شایستهٔ انسان است، محقّق نمیشود، بلکه چهبسا از انسانیت ساقط و مصداق
🌸 (خَسِرَ الدُّنْيا وَ الْآخِرَةَ)🌸
گردد. درحالیکه با بلا اگر انسان صبر کند، هزاران نعمت همراهش خواهد بود و حتّی خود آن بلا میتواند نعمت باشد
✍ و لذاست که حضرت میفرمایند:
🌷 شما هرگز مؤمن نیستید، تا اینکه بلا را نعمت و آسایش را مصیبت بدانید.🌷
🔶 در واقع، بلایی که موجب کمال و بیداری شود، نعمت است و آسایشی که موجب غفلت گردد، مصیبت است.
✅نتیجه آنکه: اگر نعمتها موجب غفلت ما از حقیقت آفرینش و مبدأ هستی شود، موجب بیچارگی ابدی ماست. و اگر هنگام بلا صبر درست داشته باشیم، موجب رفعت مقام ماست و میتواند برای ما نعمت باشد، البتّه به شرط اینکه ایمان داشته باشیم و اهل عبادت و رضای به قضای الهی باشیم.