قالَ سَآوِي إِلى‌ جَبَلٍ يَعْصِمُنِي مِنَ الْماءِ قالَ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ وَ حالَ بَيْنَهُمَا الْمَوْجُ فَكانَ مِنَ الْمُغْرَقِينَ «۴٣» وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ «۴۴» گفت به زودی به کوهی که مرا از این آب نگه دارد پناه میبرم. نوح گفت امروز در برابر عذاب خدا هیچ نگهدارنده ای نیست مگر کسی که خدا به او رحم کند. و موج میان آن دو حایل شد و پسر از غرق شدگان گردید. و گفته شد: ای زمین آب خود را فرو بر و ای آسمان باز ایست، و آب کاستی گرفت و کار پایان یافت و کشتی بر (کوه) جودی قرار گرفت و گفته شد: دوری (از رحمت خدا) بر گروه ستمکاران باد. آیات ۴٣ و ۴۴ سوره هود