■●" خواب و بیداری "●■ ■جریان زندگی مانند خواب از اختیار آدمی بیرون است چنانکه شخص خواب می بیند که از یاران دور مانده و در قریه ای غریب و تنهاست؛ غصه ها می خورد و خویش را ملامت می کند. اما چون بیدار می شود خود را در خانه خویش در میان عزیزان می یابد. چون باز به خواب می رود خود را در همان احوال می بیند و باز تاسف می خورد و هیچ عالم بیداری را به یاد نمی آورد و نمی تواند خود را از آن غصه باز دارد. ■وجه دیگر آنکه شخص در خواب دچار فراموشی است و جزء ناچیزی از خاطرات خود را همراه دارد و از هزاران آگاهی عالم بیداری بی خبر است، همچنین به نظر مولانا ما، در خواب این عالم، هیچ به یاد نداریم که کیستیم و خانه ما کجاست و دوستان و عزیزان ما کیانند: ●خوشا صبحی که او آید، نشیند بر سر بالین ●تو چشم از خواب بگشایی، ببینی شاه شاهانی #دیوان_شمس #یاعلی ■●برگرفته از کتاب " گزیده فیه ما فیه " به قلم حسین الهی قمشه ای●■ @mohamad_hosein_tabatabaei