از شکوه ات همه پایان عدم می بینند ارض را با تو سراپای، حرم می بینند این گدایان ز تو آفاق کرم می بینند خط پایانی دنیای ستم می بینند واژه ی حُسن رسیده است به تمّت به به می دهد دهر به عشق تو غرامت به به