🔰خانه عاطفه الهام کلید انداخت و بسم الله گفت و رفت داخل. دید هر چقدر از کدبانوگریِ عاطفه بگوید کم گفته. از بس همه جا تمیز و شیک و ساده و قشنگ. رفت داخل. مانتو و شلوارش را درآورد و همان لباس نامزدی را که آن شب پوشید اما داود نیامد و ندیده بود، پوشید. به سر و وضعش رسید. موهایش را آرام شانه کرد و عطرافشان. و یک خط چشم و سایه ای هم در جوارش و سپس لب ها ... حوالی ساعت 10 صبح شد و داود وقتی به امور همه رسیدگی کرد و مردم رفتند و فقط بچه های مسجد ماندند برای جمع کردن وسایل، دلش طاقت نیاورد و خدافظی کرد و به طرف معشوق حرکت کرد. ندانست چطور به در خانه رسید. زنگ در را به صدا درآورد. در باز شد. داود هم بسم الله گفت و وارد شد و در را پشت سرش بست. تصور این که در آن خانه فقط خودش هست و معشوقش الهامک، دست و دلش را میلرزاند. چند قدم برداشت که دید درِ هال باز شد و الهامکِ بلایِ شیطونِ زیبایِ عزیزدلِ داود با لبخندی دیوانه کننده، با آن سر و وضعش که به قصد به یغما بردن دل همسرش آراسته بود، از دو سه تا پله پایین آمد و دلبرانه به طرف داود رفت. وسط حیاط به هم رسیدند. داود مست ... مست از جمال و مِهر الهامکش ... فقط به چشمانش زل زده بود و یک لبخند هم گوشه لبش... به هم نزدیک و نزدیک تر شدند. داود دست راستش را به طرف الهام بُرد. الهام هم دست راستش را در دست داود گذاشت. داود وقتی دست لطیفِ الهام را به دست گرفت، به آرامی و تمام قد جلوی الهامش خم شد و لب به پشت دست الهام رساند. چشمانش را بست و بوسید و دوباره بوسید و باز هم بوسید و سپس بویید. الهام ابدا فکرش را نمیکرد که داود با آن همه ادعا و حیا و حتی غرورش، اینقدر عاشق باشد که ابتدا جلوی او سر خم کند و دستش را ببوسد و ببوید و عاشقانه آن سه روز را با نهایت احترام شروع کند. لبخند خیلی خیلی خوشایندی به لب الهام نشست. اما باز هم دلش میخواست داود یک حرکت دیگر بزند و یک حرف به گوشش بخورد. و داود هم که ثمره یک عمر چشم پاکی اش را داشت میدید، درسش را خوب بلد بود. وقتی سر از دستبوسی الهامش برداشت، به او نزدیک و نزدیک تر شد و آرام و در حالی که به او و شوخ چشمش زل زده بود با لبخندی بر لب گفت: «چال می‌اُفتد کنار گونه‌ات وقتی تبسم میکنی ... نامسلمان، شهر را این چاله کافر کرده است...» رمان #یکی_مثل_همه۳ 🌷«و العاقبه للمتقین»🌷 پایان @Mohamadrezahadadpour