✍ چرا لیبرالیسم در ایران شوخی است؟ مناظره زنده دکتر غنی نژاد و آقای علیزاده را از شبکه چهار سیمای ج.ا دیدم و به نظرم نقد های جدی بر گفته های غنی نژاد وارد بود ولی چون همان شب عازم سفر بودم فرصت نوشتن را پیدا نکردم. فقط یادداشت کوتاهی در انتقاد از سیمای جمهوری اسلامی منتشر کردم و نوشتم مگر مدافع لیبرالیسم در ایران فقط غنی نژاد که در کمتر از دو هفته او را دعوت مجدد کردید. به هر روی، در اینجا به اجمال چند نکته انتقادی درباره گفته های آقای دکتر موسی غنی نژاد را عرض می کنم. برجسته ترین نکته در گفتار غنی نژاد همانا تطهیر و تقدیس لیبرالیسم در ایران است. آقای علیزاده از هر دری که وارد می شد، غنی نژاد ربط آن به لیبرالیسم را انکار می کرد. او ربط کارنامه سی ساله دولتمردان گذشته، از هاشمی تا روحانی را که مدافع اقتصاد لیبرال و بازار آزاد و رها سازی قیمت ها و کم کردن مسئولیت های اقتصادی دولت بودند، به لیبرالیسم اقتصادی انکار می کرد و مدام می گفت اینها چه ربطی به لیبرالیسم دارد. به گفته وی: "لیبرالیسم در ایران شوخی‌است. چطور میگویید لیبرالیسم ایران را بدبخت کرده؟". مضمون این ضرب آهنگ پر تکرار غنی نژاد این است که کارنامه دولت های سازندگی، اصلاحات و دولت تدبیر که بانیان نابسامانی وضع موجود هستند، از منظر لیبرالیسم نه فقط قابل دفاع نیست بلکه حتی می توان این کارنامه را بر اساس اندیشه لیبرال نقد و نفی کرد. بنابر این، معلوم نیست چرا پروپاگاندا و حامیان رسانه ای این دولت ها به استقبال گفته های غنی نژاد رفته و با شادمانی او را پیروز مناظره اعلام کردند؟! اگر اینان گفته های غنی نژاد را درست می دانند، چگونه است که از کارنامه اقتصادی دولت های گذشته دفاع می کنند و منتقد نابسامانی اقتصادی موجود که حاصل کارنامه این دولت ها بوده نیستند؟! البته برمبنای انکار های غنی نژاد می توان گفت که تمام این رسانه های حامی دولت های گذشته هیچ ربطی به لیبرالیسم ندارد. چون آنها از دولت هایی حمایت می کنند که به زعم خود تابع اندیشه لیبرال اند ولی نیستند. لذا اگر این دسته از رسانه های حامی گفته های غنی نژاد را درست می دانند، می بایست دست از طرفداری از دولت های پیشین بردارند و زبان انتقاد از آنها را بر گیرند. اگر همچنان اصرار بر حمایت از دولت های گذشته دارند، نباید به استقبال گفته های غنی نژاد بروند. اما مساله تطهیر و تقدیس لیبرالیسم در این پرسش نهفته است که اگر کارنامه اقتصادی دولت های پیشین در ایران مثبت بود، موضع آقای غنی نژاد چه بود؟ آیا باز هم می گفت این کارنامه ربطی به لیبرالیسم ندارد یا آن را نتیجه عمل به دستورات لیبرالیسم اقتصادی می دانست؟! اگر ایشان همچنان به دلیل شوخی بودن لیبرالیسم در ایران، بر عدم ربط تاکید کند، معلوم می گردد که همه راه های توسعه و پیشرفت به لیبرالیسم ختم نمی شود. لیبرالیسم یگانه راه پیشرفت و رفاه عمومی نیست. اما اگر غنی نژاد توسعه فرضی را نتیجه عمل به لیبرالیسم بداند، آنگاه شائبه تقدیس و تطهیر لیبرالیسم به ذهن می آید. چون ایشان لیبرالیسم در ایران را شوخی می داند. خلاصه، این به گفته علیزاده "به گردن نگرفتن ها " در گفتار غنی نژاد تطهیر و تقدیس لیبرالیسم است. به زعم غنی نژاد، لیبرالیسم اقتصادی در ایران یا اتفاق نمی افتد و یا اگر اتفاق افتد، پیامد آن مثبت و درخشان است. غنی نژاد به مخاطب خود نمی گوید که لیبرالیسم در چه شرایطی ممکن است که خطا کند. بلکه منکر آن است که دستورات لیبرالیسم خطا کند. اگر قانون حاکم شود، قطعاً راه لیبرال خطا نمی کند. این نوع مطلق انگاری همان رویکرد و زبان ایدئولوژیکی است که غنی نژاد در هر دو مناظره، دیدگاه مقابل را بدان متهم می کرد. فرضاً غنی نژاد بتواند مسئولیت و ربط لیبرالیسم در ایران را از پدید آمدن وضعیت نابسامان اقتصادی موجود انکار کند، اما وی با این انکار نمی تواند کارنامه لیبرالیسم در جهان را تطهیر کند. غنی نژاد ربط لیبرالیسم با نابسامانی ها و فاصله طبقاتی و محرومیت های اجتماعی در آمریکا و دیگر کشورهای توسعه یافته را که نمی تواند انکار کند. اگر او انکار کند مصداق گفته خودش خواهد بود که: " زبان ایدئولوژیک یعنی به شب میگویید روز و هیچ ابایی ندارید. آقای علیزاده از ابتدا تا حالا واقعیت‌های جامعه ما را آنطور که دوست داشتند بیان کردند نه آنطوری که واقعا هست". ادامه متن 👇👇👇