استاد فلسفه میگفت: «دو راه برای رسیدن به خدا وجود داره، اول عشق و دوم مصیبت» و اما حسین‌ع در مسیر دوم شاهکاره! حماسه رقم زده، ایستاده و همه‌ی دشنه‌ها رو به جان خریده و به قول حاج‌آقای پناهیان «حسین‌ع با هر مصیبت، میلیون‌ها سال نوری به خدا نزدیک‌تر شده» کسی که در عشق و شعف به حقیفت الهی چیزی کم نذاشته اما باز قدم توی راهی گذاشته که میدونسته رنج‌ها و مشقت‌هایی رو بهش تحمیل میکنن که از زمانِ آدمِ ابوالبشر تا حالا بی‌سابقه بوده، مانندی نداشته حسین‌ع غم یارانش، برادرانش، جگرگوشه‌هاش و اهل حرمش رو به جان خریده و در قتلگاه با شکوه بیش از پیش و درحالی که قوم الظالمین از زخم تن و جان براش چیزی کم نذاشتن با خدا اینطور حرف میزنه «أَدْعُوکَ مُحْتاجاً، وَ أَرْغَبُ إِلَیْکَ فَقیراً، وَ أَفْزَعُ إِلَیْکَ خائِفاً، وَ أَبْکی إِلَیْکَ مَکْرُوباً، وَ اسْتَعینُ بِکَ ضَعیفاً، وَ أَتَوَکَّلُ عَلَیْکَ کافِیاً، أُحْکُمْ بَیْنَنا وَ بَیْنَ قَوْمِنا»