#شرح_حکمت ۲۶ ❣ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: ✨ مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً، إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ 💠 هيچكس چيزى را در دل نهان ننمود، مگر آنكه، در سخن نابجايى كه از دهانش مى پرد، يا در صفحات چهره اش، هويدا شود. ✍ این پدیده قانونى در روان‌شناسى است که به وسیله آن بسیارى از مجرمان را به اعتراف وا مى‌دارند و مطالبى را که اصرار بر اخفایش دارند آشکار مى‌سازند. امام على(ع) این قانون مهم را در عبارتى کوتاه و بسیار پرمعنا در بالا بیان فرموده است. 🔹این نکته مسلم است که اعمال انسان بازتاب نیات، خواسته‌ها و سجایاى اوست که به صورت طبیعى ظاهر مى‌گردد؛ امّا گاه مى‌شود انسان چیزى در درون دارد که نمى‌خواهد آن را آشکار کند در این صورت سعى مى‌کند دوگانگى در میان سخن و کردار خود با آنچه در درون دارد ایجاد کند. ✔️ این دوگانگى در آنجا که انسان هشیار و مراقب باشد ممکن است ظاهر نشود، اما به هنگام غفلت و عدم توجه، آنچه در درون است خود را در عمل یا سخن هاى نیندیشیده ظاهر مى‌کند. به علاوه پنهان کردن بخش غیر اختیارى مانند آثارى که در چهره انسان نمایان مى‌ شود کار آسانى نیست. ═══✙❆♡❆✙═══ 💝 https://eitaa.com/mohebbanNahjolbalagheh ═══✙❆♡❆✙═══