🔶روحیه جهادی و انقلابی گری در سیره #امام_موسی_کاظم_علیه السلام
✅زندگی امام موسی بن جعفر(ع) یک زندگی شگفت‌آور و عجیبی است.
اولاً در زندگی خصوصی موسی بن جعفر(ع) مطلب برای نزدیکان آن حضرت روشن بود.
هیچ‌کس از نزدیکان آن حضرت(ع) و خواص اصحاب آن حضرت(ع) نبود که نداند موسی بن جعفر(ع) برای چی دارد تلاش می‌کند و خود موسی بن جعفر(ع) در اظهارات و اشارات خود و کارهای رمزی‌ای که انجام می‌داد، این را به دیگران نشان می‌داد؛ حتی در محل سکونت، آن اتاق مخصوصی که موسی بن جعفر(ع) در آن اتاق می‌نشستند، این‌جوری بود که راوی که از نزدیکان امام(ع) هست، می‌گوید من وارد شدم، دیدم در اتاق موسی بن جعفر(ع) سه چیز است :
یک لباس خشن، یک لباسی که از وضع معمولی مرفه عادی دور هست؛ یعنی به تعبیر امروز ما می‌شود فهمید و می‌شود گفت لباس جنگ. این لباس را موسی بن جعفر(ع) آن‌جا گذاشتند؛ نپوشیدند؛ به‌صورت یک چیز سمبولیک.
بعد «و سیفٌ معلّقَ»؛ شمشیری را آویختند؛ معلق کرده‌اند؛ یا از سقف یا از دیوار. «و مصحف»؛ و یک قرآن!
ببینید چه‌چیز سمبلیک و چه نشانه زیبایی است!
در اتاق خصوصی حضرت(ع) که جز اصحاب خاص آن حضرت(ع)، کسی به آن اتاق دسترسی ندارد، نشانه‌های یک آدم جنگیِ مکتبی مشاهده می‌شود. شمشیری هست که نشان می‌دهد که هدف، جهاد است.
لباس خشنی هست که نشان می‌دهد وسیله زندگی خشونت‌بار رزمی و انقلابی است و قرآنی هست که نشان می‌دهد هدف این است؛ می‌خواهیم به زندگی قرآنی برسیم با این وسائل، و این سختی‌ها را هم تحمل کنیم.
اما دشمنان امام موسی بن جعفر(ع) هم این را حدس می‌زدند.