اثبات صداقت جمهوری اسلامی در قضیه‌ی «وحدت» برای اثبات ژرف‌نگری و صداقت نظام جمهوری اسلامی در قضیه‌ی «وحدت»، همین بس که این نظام با فلسطینی‌های «سنّی» وحدت می‌کند، اما به هیچ وجه حاضر نیست با «شیعه»هایی مانند ابوالحسن بنی‌صدر و امثال او که به مسلمانان خیانت کردند و به بیگانه دست دوستی دادند وحدت کند. چرا؟ زیرا این انقلاب و نظام برخاسته از آن، عامل وحدت‌آفرین را نه اشتراک «فکری و اعتقادی» (از قبیل شیعه بودن یا سنّی بودن)، بلکه اشتراک در گوهر وجودی و یگانگی در عنصر حیاتی و ایمانی که همانا «عقل» است، می‌داند (الإنسانُ بِعقلِه - شرح غررالحکم، ج ۱، ص ۶۱). بنابراین اساسِ متین و محکم و بی‌خلل، چه بسا فردی در حوزه‌ی اعتقادی به سبب استضعاف فکری «سنّی» و یا حتی «لا مذهب» باشد، اما در لایه‌ی عمیق و حیاتی وجودش «شیعه» باشد، و چه بسا فردی در حوزه‌ی اعتقادی «شیعه» باشد، اما در لایه‌ی عمیق و حیاتی وجودش شیعه نباشد و کافر باشد. هرچند وضعیت ایده‌آل آن است که افراد در همه‌ی لایه‌های وجودی «واحد» باشند. آری! اکنون می‌توان کلام عمیق و دقیق و وثیق امام خامنه‌ای را در خصوص «وحدت» که سال گذشته(۲ آبان ۱۴۰۰) بیان فرمودند، به خوبی فهم و درک کرد: «[وحدت] یک امر اصولی است، و امر تاکتیکی نیست. @mohebbin_velayat