🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۵۳🌷 لجاجت به قیمت نابودی!: مدّتی از آغاز دعوت پیامبر گذشته بود. مخالفت آن حضرت با شرک و بت پرستی آشکار شده بود و سخنان بی پرده‏ ی او، مشرکان را به شدّت می آزرد. البتّه موقعیّت اجتماعی او، مانع برخورد آشکار مشرکان با وی می شد؛ به‏ خصوص حمایت آشکار عموی بزرگوارش ابوطالب ـ که بزرگ قریش بود ـ ، سدّ محکمی در برابر کافران محسوب می شد. از این رو ابوجهل همراه جماعتی از قریش نزد ابوطالب آمد تا شاید بتواند او را قانع کند که محمّد را از راهی که پیش گرفته، باز دارد. آنها حرف هایشان را زدند و از ابوطالب خواستند به محمّد دستور دهد که از خدایانشان دست بردارد تا آنان نیز به خدای او ناسزا نگویند. ابوطالب، پیامبر را نزد خود فراخواند. هنگامی که پیامبر وارد خانه ی ابوطالب شد، به اطراف اتاق نگاه کرد و چون دید‏ جز ابوطالب، حاضران دیگر همه مشرک هستند، فرمود «السَّلامُ عَلی من اتَّبَعَ الهُدیّْ» (سلام بر کسی‏ که از هدایت پیروی کند) و آنگاه نشست. ابوطالب، سخنان آنان را برای برادرزاده اش شرح داد. پیامبر در پاسخ فرمود: آیا آن ها حاضرند تنها در یک جمله با من همراه شوند، و در سایه‏ ی آن، از تمام عرب پیشی گیرند و بر آنان حکومت کنند؟ ابوجهل گفت: بله؛ موافقیم. منظورت کدام جمله است؟ پیامبر فرمود: بگویید: لا اله الا الله. هنگامی که حاضران این جمله را شنیدند، چنان وحشت کردند که انگشتانشان را در گوش هایشان گذاشتند و با سرعت از آنجا خارج شدند؛ در حالی که می گفتند: ما این مطلب را در آیین آخری که در میان مردم رواج دارد، نشنیده ایم؛ این فقط دروغ‏ بافی است. در این هنگام، خداوند در باره‏ ی آنها آیات 1 تا 7 این سوره را نازل کرد . یکی از آیات شگفت انگیز و عبرت آموز این صفحه، آیه‏ ی 16 است. خداوند در این آیه می گوید که کافران از روی لجاجت و مسخره کردن گفتند: «پروردگارا، پیش از فرا رسیدن روز حساب، هر چه زودتر بهره‏ ی ما را از عذاب بده!» چه عجیب است انسانی که چنان کوردل و متعصّب باشد که در راه پافشاری بر عقیده و تفکّر باطل خود، از خدا بخواهد که هر چه زودتر او را با عذاب خود نابود کند! واقعیت این است که غرور و لجاجت با حق و حقیقت، چنان تأثیر مخرّبی در درک و شعور انسان می گذارد که نفع و ضرر او را در نظرش تغییر می دهد. این حقیقت در آموزه های دینی به روشنی آمده است؛ چنان¬که در آیه‏ی 19 سوره‏ ی حشر می خوانیم: «مانند کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند، و در نتیجه، خدا نیز آنان را دچار خودفراموشی کرد.» در حدیثی از امام علی نیز می خوانیم: «هر کس خدا را فراموش کند، خدا نیز او را دچار خودفراموشی کرده، چشم دلش را کور می کند.» در روایتی از امام صادق آمده است: «کسی که خدا [به کیفر غرور و لجاجت با حق] گمراهش کرده و دلش را کور کرده، حقیقت را درک نمی کند و شیرینی آن را در نمی‌یابد، و شیطان، سرپرست و مالکش می شود و او را تا کنار باتلاق های نابودی می کشاند و دیگر از آن بیرون نمی آورد.» ✧✾════✾✰✾════✾✧ #محبین_الائمه_علیهم_السلام #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج #لبیک_یا_خامنه_ای 🆔 کانال محبین الائمه علیهم السلام https://eitaa.com/mohebinalaeme