[همچون انار خون دل از خویش می‌خوریم] صد دانه‌ایم و ترکه‌ی تشویش می‌خوریم باید به فکر عاقبت کار و بار بود فردای حشر از عملِ خویش می‌خوریم نانی اگر که هست طفیلیِ مرتضی است این لقمه را ز سفره‌ی درویش می‌خوریم رمز دعای فاطمه شد آبروی ما این ارث مادری است،کم و بیش می‌خوریم تا در صراط حقّ‌ِ علی ایستاده‌ایم از طعنه‌ها و زخم‌زبان نیش می‌خوریم تا با حسین دین و دیانت خجسته شد دیدیم هر چه هست از این کیش می‌خوریم #محب @mohebzadeh_mahdi