🔸 بیش از 40 سال است که در میدان های مختلف، در حال جهاد در راه خداست. امنیت چندین کشور اسلامی و میلیون ها مسلمان مدیون جهاد و رشادت و تلاش اوست. افتخار بزرگی مثل نابودی داعش در کارنامه اش ثبت شده. رهبرش او را شهید زنده نامیده. اما ... اما امیدی به این کارنامه ی درخشان ندارد. به خودش و عمل خودش امیدوار نیست. از عاقبتش می ترسد. حدیثی شنیده که اگر 40 مومن بر خوبی کسی شهادت دهند، از آتش جهنم رها می شود. حتماً با خودش گفته، حال که من عملی در کارنامه ام ندارم، خوب است از این دستاویز نجات استفاده کنم. نزد مراجع می رود و بر این اقرار، امضا می گیرد. با اینکه کار متعارفی نیست، اما از کسانی که پای سخنرانی اش حاضر شده اند، شهادت شرعی بر خوبی خود می گیرد! چه کند؟ به عمل خودش امیدی ندارد. عمل صالحی برای خودش نمی بیند. مجبور است امیدوار به شهادت مردم باشد! اینها حالات انسان بیمناکی است که فقط به فضل خدا امیدوار است نه به عمل خویش و می خواهد از هر فرصتی استفاده کند تا دستاویزی برای نجات داشته باشد. مقایسه کنید با حالات خودمان. با نماز شبی باد می کنیم و با اندک صدقه ای مغرور می شویم. خدایا ما را نجات بده. @mohkamaat