خانواده ی هنرهای تجسمی انقلاب "استاد " ...این کلمه بار معنایی زیادی را به همراه خود می آورد چه برای استفاده کننده آن به عنوان شاگرد و چه برای مخاطب این صفت . از خودم می پرسیدم آیا لازم است که در کلاس فلان استاد حضور می داشتم تا این لفظ را برایش استفاده کنم ؟ راستش خودم در استفاده از این لفظ بسیار وسواس دارم و از وقتی وارد حیطه ی تدریس شده ام اگر با این لفظ مرا خطاب کنند تا مدتی در فکر فرو میروم و مدام به خودم متذکر می شوم باور نکن محسن ... تو که خودت را میشناسی ، تو را چه به این حرفها ! متوجه شدم حتی تدریس هم گاهی یک مدرس را "استاد " نمی کند ، بله "استاد" خیلی کم داریم . استادها الهام بخش هستند ، همانطور که استاد مجلسی فرمودند : از آنها حس پدری میگیری ، اصلا الان که فکرش را می کنم پدر خودش اولین استاد من بوده . برایم کلاس برگزار نکرده اما رفتارش را دیده ام ، از او الهام گرفته ام و همیشه در دلم یک نفر را داشته ام که شاید روزی شبیه او شوم . اساتید هم انگار همینطور هستند ، برای ما افق تعریف می کنند ، برای ما راه های طی شده را نمایش می دهند ، لازم نیست حتی از نزدیک آنها را دیده باشی ، آثارشان ، گفتگو هایشان ، نوشته هایشان و حتی سکوتشان برای ما مسیر را روشن می کند . آنها املای نانوشته را برای ما یک بار نوشته اند و کار را یک مرحله آسان کرده اند ، ما چه بخواهیم و چه نخواهیم پای روی شانه ی نسل قبل میگذاریم ، مثل پدر که پیر می شود تا تو جوان شوی . مهمان ! خانواده ی " هنرهای تجسمی انقلاب اسلامی" مهمانان زیادی را پذیرایی کرده است که هرکدام وارد این خانه شده با بزرگترها سلام وعلیک کردند ، باهم برنامه چیدند وعمل کردند و نهایتا به سلامت بدرقه شدند و رفتند تا دوباره برای عمل به یک تکلیف دیگر برگردند . اما روزی مهمانی که با اجازه ی بزرگترها وارد این خانه شد به مرور خود را صاحب خانه فرض کرد و شروع به برنامه چیدن و دسته بندی فرزندان این خانواده کرد ! بارها که شاهد اختلافات در بین فرزندان هنر انقلاب بودیم سرنخ را که می گرفتیم می رسیدیم به یک حرکت جدید از این مهمانان. این دوقطبی کاذب است ، نگذاریم کسانی که عضو این خانواده نیستند ما را در مقابل پیشکسوتان و بزرگ تر های هنر انقلاب قرار دهند . ریش سفید ، بزرگ تر ، پیشکسوت یا پدر ، هرچه اسمش را بگذاریم در همه ی اصناف و هنرها جایگاهش مقدس است ، کسی حق بی حرمتی به این جایگاه را ندارد که اگر این اتفاق بیفتد چیزی از اخلاق باقی نخواهد ماند و فردا روزی هم با ما همان خواهند کرد . مواظب باشیم هر اتفاقی افتاد با اعضای خانواده به خصوص بزرگ تر ها چه رفتاری می کنیم . مهمانان می آیند و می روند ، این خانواده است که باقی خواهد ماند . محسن فرجی شنبه هشتم اردیبهشت 1403