علی‌اکبر‌حائری‌ تو شعر مست‌نجف‌ میخونه: ای بخوره تو سرشون‌ درد نجف، چرا تو سر اونها بخوره؟ درد نجف به جانم درد نجف به روحم درد نجف به استخونم :)