محتوای فرهنگی معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه علمیه تهران
⚠️ *خطر خود تحقیری*
⚠️ *خطر خود تحقیری* ⛔ *مازوخیسم (خودآزاری) جمعی ایرانیان* ■من تجربه عجیبی در سخنرانی‌ها و ارائه ها در جاهای مختلف پیدا کرده ام و آن «میل شدید جامعه به طرح نکات منفی و ناامیدکننده در مورد ایران» است. هر چقدر از مشکلات و وخیم بودن شرایط صحبت کنی، مورد استقبال بیشتری قرار می‏گیری. هر چقدر بذر نا امیدی بیشتری نسبت به آینده پراکنده کنی عالم تر قلمداد می‏شوی. 🔸اگر نقاط مثبت را هم بگویی یا چشم‏ اندازهای پیشرفت را هم بیان کنی، چنان با دیده تردید در تو می‏نگرند که گویی پول گرفته ای تا به مردم اطلاعات نادرست دهی. شگفت است که ما از آزار خود لذت می‏بریم و به آن عادت کرده ایم. بله باید مشکلات را گفت ولی پیشرفت ها را هم دید. ✅واقعیت این است که در کنار تاریکی، روشنی‏ ها هم هست و باید این روشنایی‏ ها را هم دید. خدا نگذرد از کسانی که ما را به جایی رساندند که خوبی‏ های ایران را کم نمایی و خوبی های غرب را بیش نمایی (overestimate ) می کنیم و به عکس، بدی های خودمان را بیش نمایی و بدی های غرب را کم انگاری می‌کنیم. فقط این نکته را بگویم که آنقدر جو ناامیدی سنگین است که در جمع های مختلف حتی نمی شود از نشانه های قطعی پیشرفت نیز سخن گفت. به محض شنیدن یک بهبود رتبه یا افزایش یک شاخص، شروع می کنند به زیر سوال بردن آمار و ارقام حتی شاخص های بین المللی را. ♨️انگار یک ولع خاصی دارند که شما از ناامیدی، فلاکت و بدبختی بگویید. وقتی صحبت از مشکلات می کنید همه به دیده تحسین در شما می نگرند و شما احساس روشنفکری می کنید. اما وقتی در مورد پیشرفت ها می گویید همه به شما به دیده جیره خوار حکومت نگاه می کنند. امیل سیوران فیلسوف اهل رومانی، جمله ای گفته است که سخت باید به آن اندیشید: *«ناامیدی جمعی مهم‌ترین عامل انهدام ملت‌ها است. ملتی كه دچار آن شود هرگز نخواهد توانست دوباره روی پای خود بایستد.»* من یک راهکار را برای خودم استفاده میکنم : ✅ هر گاه مشکلی را مطرح می کنم، برای آن راه حل ارایه می کنم. این گونه باعث می شود که ذهنم را ورزش دهم که راه حل محور (solution minded) باشد و همچنین از تلخی انتقاد بکاهم و دریچه ای رو به حل مساله و روشنایی در کنار نشان دادن یک تاریکی باز کنم. 🔅در سال های اخیر موج تحقیر ایران و ایرانی در شبکه های مجازی به راه افتاده است. ❌در کانال های تفریحی و سیاسی جملاتی با این فرمت بسیار یافت می شود : 🔺عکس یا ویدیویی( بعضا جعلی) از اقدامی مثبت در خارج + جمله "حالا اگه ایران بود ..." 🔺کنار هم قرار دادن ایران و ایرانی در کنار کلماتی مثل "فاسد ترین"، "دزد ترین"، "تنبل ترین"، " بی فرهنگ ترین" و بالا بردن اغراق آمیز و دروغین کشورهای دیگر! 🔸این مقایسه ها برای تحقیر و ایجاد حس خودکم بینی و ناامیدی در ماست، تا ما را از خودمان و ملتمان متنفر و دچار خودباختگی فرهنگی کنند . خودباختگی نتیجه ای جز ایمان به فرهنگ بیگانه، کاهش مقاومت، روحیه ، اراده ، استقلال و ضعف سیاسی ندارد. و البته بسیاری از این مقایسه ها و مطالب از اساس دروغ است! 🔸کار به جایی رسیده که اگر مطلبی به شدت منفی و سخیف در مورد ایران آورده شود، کسی متعرض نمیشود و درخواست "منبع" نخواهد کرد. 🔸ولی کافیست  مثال بزنید که فلان کشور اروپایی بالاترین نرخ تجاوز به زنان و خودکشی و فساد مالی را دارد! همه به دنبال "منبع" هستند! و یا به دنبال توجیه و برای تمسخر میگویند همه بدن ما خوبیم؟!   🔸یا اگر بنویسید که در فلان کشور مثلا اوج فرهنگ غربی ، در صورتی که مامور کنترل بلیت نباشد، همه سعی می کنند بلیت دادن مترو را بپیچانند!  کسی باور نمی کند!  🔸این وضعیت حاصل یک پروسه طولانی است و مقابله با آن هم نیازمند تلاشی طولانی که جز با شناساندن ویژگی های مثبت ایران و از طرفی بیان حقایق در مورد دیگر کشور ها، میسر نخواهد 🔸بیایید ما هم تغییر کاربری "زندان قصر" و تبدیل آن به "پارک" را در بوق و کرنا کنیم، نه اینکه تبدیل یک زندان 100 نفره  به هتل در هلند را مانند چماق بکوبیم بر سر این ملت   🔸 به جای منتشر کردن اخبار دروغ از خارج و خودتحقیری به فکر حل مشکلات کشور عزیزمان و پیشرفت روز افزون آن باشیم چرا که ریشه ی اکثر مشکلات سیاسی و فرهنگی ما در غربزدگی و غربپرستی و دوری از فرهنگ ایرانی هست‌