عده الدعی حدیث قدسی: َ قَالَ سُبْحَانَهُ أَهْلُ طَاعَتِي فِي ضِيَافَتِي وَ أَهْلُ شُكْرِي فِي زِيَادَتِي- وَ أَهْلُ ذِكْرِي فِي نِعْمَتِي وَ أَهْلُ مَعْصِيَتِي أُويِسُهُمْ مِنْ رَحْمَتِي إِنْ تَابُوا فَأَنَا حَبِيبُهُمْ وَ إِنْ دَعَوْا فَأَنَا مُجِيبُهُمْ وَ إِنْ مَرِضُوا فَأَنَا طَبِيبُهُمْ أُدَاوِيهِمْ بِالْمِحَنِ وَ الْمَصَائِبِ وَ لَأُطَهِّرُهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعَايِبِ. ترجمه: «آنان كه اهل طاعت من هستند، در ميهمانى من بسر مى‏برند آنان كه شكر مرا به جاى مى‏آورند، نعمتشان افزون است، آنان كه اهل ذكر من مى‏باشند در نعمت من بسر مى‏برند و آنان كه معصيت مرا مرتكب مى‏شوند، از رحمتم من مأيوسشان مى‏نمايم (اما) اگر توبه كنند و باز گردند، من دوستشان خواهم بود و اگر دعا كنند، اجابتشان مى‏نمايم، اگر مريض شوند، خود طبيبشان مى‏شوم و با سختيها و مصائب، درمانشان مى‏نمايم و از گناهان و عيبها پاكشان مى‏سازم».