••|🌼💛|•• بگرد نگاه کن قسمت464 فردای آن شب در آشپزخانه در حال پختن غذا بودم، گاهی هم سرکی به کتابم می کشیدم و درس می خواندم. در خانه کوبیده شد. با باز کردن در هدیه خودش را داخل خانه انداخت. نرگس چادر به سر سعی کرد لبخند بزند. —تلما جان! هدیه یه ساعت پیشت بمونه من یه سر برم پیش هلما و بیام؟ با تعجب نگاهش کردم. —الان وقت مشاوره شه؟! —نه، دو ساعت پیش باید می رفتم. اون موقع هر چی بهش تلفن کردم در دسترس نبود منم نرفتم. از اون موقع تا حالا صد بار بهش زنگ زدم، در دسترس نیست که نیست! به خاله ش زنگ زدم اونم بی خبر بود. بیچاره خاله شم استرس گرفت گفت حتما اتفاقی افتاده و گرنه غیر ممکنه هلما گوشیش مشکل داشته باشه یا در دسترس نباشه. برای همین نگران شدم. زنگ زدم میثاق بیاد با هم بریم یه سری بهش بزنم. یعنی خاله ش ازم خواست. گفت خونواده ی شوهرش مهمونش هستن نمی تونه ولشون کنه، بره. هدیه را بغل کردم. —بذار منم بیام. هدیه رو می ذاریم پایین پیش مامان یا اصلا با خودمون می بریمش. هدیه را از بغلم گرفت. —راستش هدیه خودش اصرار کرد بیاد بالا ولی حالا که تو می خوای بیای، می برم می دمش به مامان. به خاطر سرمای هوا، بیرون نبرمش بهتره. توام برو حاضر شو. همین که خواستم در را ببندم نرگس صدایم کرد. —تلما! در را کامل باز کردم. —جانم. —اول به علی آقا زنگ بزن ازش اجازه بگیر. سرم را تکان دادم. —اتفاقا خودم می خواستم زنگ بزنم بهش اطلاع بدم. اخم ریزی کرد. —اطلاع نه، ازش اجازه بگیر. کلمه ی اجازه رو حتما بگو. لبخند زدم. —چشم، حتما! بلافاصله به سمت اتاق رفتم و قبل از هر کاری به علی تلفن کردم. گوشی اش را جواب نداد، به مغازه زنگ زدم. —چرا گوشیت رو جواب ندادی؟ —دستم بند بود. مشتری تو مغازه س. —علی جان! خواستم ببینم اجازه می دی منم همراه نرگس و آقا میثاق برم؟ –کجا؟! ماجرا را تند تند برایش تعریف کردم. مکث کرد. —تو که به اونا گفتی می خوای بری که، دیگه چرا به من زنگ زدی؟ —خب اگه تو اجازه ندی نمی رم. می گم خودشون برن. —آخه بری چی کار؟ —برم عیادتش، یه کم حال و هواش عوض بشه. حالا که ساره هم رفته خیلی تنها شده، یه سر بهش بزنم. تنها که نیستم با نرگسم. —این علی جانی که تو گفتی مگه می شه بگم نرو؟ فقط مواظب خودت باش! من خودم میام دنبالت. ذوق زده گفتم: —ممنونم عزیزم. چقدر پیاده کردن حرف های نرگس در زندگی ام، موثر بود و احساس خوبی به من می داد. فوری آماده شدم و به طبقه ی پایین رفتم. داخل ماشین سکوت سنگینی برقرار بود و همین سکوت نگرانم می کرد. کاملا مشخص بود نرگس از چیزی نگران است ولی حرفی نمی زند. جلوی در از ماشین پیاده شدیم. آقا میثاق رو به همسرش گفت: —من تو ماشین می شینم تا شما بیاید. نرگس التماس آمیز نگاهش کرد. —می شه بیای بالا. فوقش پشت در آپارتمانش منتظر می مونی. آقا میثم سری کج کرد و ماشین را قفل کرد. نرگس کلید را داخل قفل انداخت. با تعجب پرسیدم: —کلید داری؟! —آره، چون خیلی سختشه از جاش بلند بشه، خاله ش یه کلیدم به من داده. همین طور که از پله ها بالا می رفتیم آقا میثاق گفت: —شاید شارژ گوشیش تموم شده حوصله نداشته بزنه به شارژ، گرفته خوابیده. این وقت شب مزاحمش نباشید. نرگس کلید را داخل قفل انداخت و هم زمان زنگ آپارتمان را هم زد. —اون بیچاره که خواب درست و حسابی نداره. همه ی سرگرمیش همین گوشیشه. حتی می خواد بخوابه با گوشیش صوت قرآن گوش می ده. بعدشم من از بعد از ظهر دارم بهش زنگ می زنم. الانم تازه سر شبه وقت خواب نیست. ✍🏽 لیلافتحی‌پور .•°``°•.¸.•°``°•                               @mojaradan            •.¸        ¸.•       °•.¸¸.•°`       ¸.·´¸.·´¨) ¸.·*¨)      (¸.·´    (¸·´   .·´