دیشب اتفاق عجیبی برام افتاد رفتم مزار شهید وحید زمانی نیا و به رسم عادت شروع به درد و دل کردم گله هم کردم و ... اومدم بیرون تو صحن داشتم راه میرفتم پام به یه کاغذی خورد ؛ وقتی برداشتمش‌ دیدم فالِ جناب حافظِ :)) شاید باورتون‌ نشه اما چشام هنوز از اشک غصه دلم خشک نشده بود که حافظ چراغ راه رو روشن کرد و این اولین نشونه جناب برادرِ ما بود❤️ خواستم بگم میشه تو اوج ناامیدی و سختی جوونه زد و خم نشد پس بجنگید که به قول جناب حافظ آبادي تو در این‌ویرانی‌هاست🧡☁️