ماها اصلِ کار رو‌میدونیما! _انجام واجبات و ترک محرمات_ اما نمیدونم چرا هی دنبال یه دستور خاص هستیم، اینجا معلوم میشه نیت‌مون از خودسازی رسیدن به یه سری چیزاست نه رسیدن به خودِ خدا. میدونیم نماز یه رمز بزرگه، اما حاضر نیستیم از وقت و زندگی بزنیم و روش کار کنیم اون وقت میرم دنبال فلان دستور استاد قاضی، خود این بیشتر حجاب میشه. [اینو بگم مخاطب همه چی اول خودمم، چون این روزا می‌بینم چیزی از اسلام واقعی نمیدونم!] میدونیم باید خدمت گذار پدر و مادر باشیم همه رو می‌دونیم اما واقعا در عرصه عمل سخته. اگر اشتباه نکنم به قول علامه طباطبایی بزگترین ریاضت انسان خانواده است و امتحانِ بزرگ نوجوون‌ها هم که پدر و مادره :)