اگر ما با بلندترین صدا
فریاد بزنیم:
《آقا بیا !》
اما تو دلمون نیامدنشون رو ترجیح بدیم، یا حضور و ظهور ایشون رو مزاحمِ
منافعِ خودمون بدونیم ؛
آقا دلمون رو میبینن و
صدای دلمون رو میشنون،
نه فریادهای بی پایه و اساسمون رو.
ما هنوز تکلیفمون رو با خودمون
و آقا روشن نکردیم .
ما هنوز به آداب حرف زدن با آقا
مؤدب نشدیم ،
چطور به خودمون اجازه میدیم
که با این هیاهو و غوغا
آمدنشون رو طلب کنیم ؟!