دزدیدن #توجه - قسمت پنجم داستان فیلم ماتریکس که ۲۵ سال پیش ساخته شده است این است که آسمان تاریک می‌شود و منبع نور خورشید از زمین قطع می‌شود. بعد رباتها برای بقای خودشان انسانها را به عنوان تنها منبع گرما و انرژی در درون محفظه‌های شیشه‌ای محبوس و نگهداری می‌کنند و انرژی بدنشان را استخراج می‌کنند و با تخیلاتی که در ذهنشان ایجاد می‌کنند این حس را در آنها به وجود می‌آورند که در حال زندگی کردن در یک دنیای خیالی هستند و خوشبختند. فرض کنید که با حرکت انگشت شست انسانها روی صفحه موبایل، جریان برق تولید می‌شود ولی پولش به صاحبان آن شست‌ها نمی‌رسد بلکه به صاحبان شبکه‌های اجتماعی می‌رسد. همین الان یک لحظه تصور کنید که اکثر جوانها و نوجوانهای دنیا دارند شستشان را روی موبایل حرکت می‌دهند و با این کار سیل عظیم پول به شرکت‌های صاحب شبکه‌های اجتماعی و اندکی هم به تولید کنندگان ویدیو سرازیر است. و نه تنها انسانها از اینکه هیچ پولی به آنها نمی‌رسد ناراحت نیستند و کاملا راضی هستند بلکه از این کار لذت هم می‌برند و ساعت‌ها و روزها و شبها و گاهی سالها مشغول آن هستند و هیچ اعتراضی هم نمی‌کنند. حتی پول زیادی هم بابت اینترنت و موبایل و نرم‌افزار می‌دهند. و برای هیچ کس هم مهم نیست که آیا این ویدیوهای تولید شده برای دنیای انسانها مفید است یا برای آخرتشان. وقت و عمرشان را که تلف می‌کنند هیچ، آیا ضرر جسمی یا روحی و روانی هم برایشان دارد یا نه. فقط باید سرگرم کننده و اعتیادآور باشد و بیشتر توجه و عمر مخاطب را بدزدد. @MojtabaInFrance